Lumbini en Bardia National Park

Ja! Daar ben ik dan eindelijk weer! Ik heb de Annapurna Basecamp Trek overleeft en zal nu zoals beloofd vertellen over mijn rondreizen naar o.a. Lumbini. Na een enorm vermoeiende busreis van een hele dag waarbij ik 5 x moest overstappen en de bussen steeds gammeliger werden, kwam ik dan aan in Lumbini; de geboortestad van Boeddha. De laatste bus was een hele happening, want mijn tas was al geladen maar ik pastte niet meer in de bus! Dus ik kon de volgende pakken, ja haha goeie grap! Niet dus... Dus ik heb me erin gewrongen en toen ging er een vrouwtje voor me opzij zodat ik ergens voorin op een puntje kon zitten met een babyvoetje in mijn gezicht en allemaal mensen om me heen die me aanstaarden en probeerden contact te leggen. Op mijn beurt kon ik alleen maar staren naar de troep mensen die uit de bus hingen, maar liefst 5 mensen hingen uit het gat van de deur! Hoe? Nou, er hingen 3 mensen uit de deur, zijlings met 1 voet in het deurgat en aan die 3 mensen hingen weer 2 mensen die alleen een connectie met de bus hadden middels 1 voet! Intrigerend... Nu, vooral mijn nekpiercings waren interessant voor mijn achterbuurvrouw, want dat was wel bekand voor hun maar dan in de neus... Iedereen lekker even voelen... en voor mij zat een man die probeerde te weten te komen waar ik vandaan kwam en naartoe ging. Het duurde zeker 5 min. voordat ik uberhaupt door had dat ie engels praatte ipv nepali hahaha Maargoed later zag ik nog een busje rijden waar net zoveel mensen IN zaten als dat er buiten aan de zijkanten hingen en op het dak zaten dus ik had nog geluk! Aangekomen in Lumbini leek het net alsof ik in India was. Het guesthouse was shebby en de mensen waren afstandelijker. Het straatbeeld (1 straat) was nog chaotischer en landelijker dan wat ik gewend was en ik zag alleen maar vlak land met rijstvelden. Ik kwam laat aan, dus ben gaan eten en de volgende dag heb ik Lumbini verkend per fiets. Haha Miran de fiets was even verrot als in Cambodja, stuur bij mijn knieen en een vastgeroest slot met zachte band en knoerdhard zadel... Echt een verademing om weer even Nederlander te spelen in het buitenland ;-) Een dag sight seeing. De foto's zeggen meer dan ik erover kan vertellen. Ik heb vooral veel tempels gezien. De geboorteplaats van Boeddha is in een tempel (de ruines van een tempel). Om de tempel heen is een mooie heilige tuin aangelegd met prachtige bloemen, bomen en natuurlijk nepalese gebedsvlaggetjes (rood staat voor vuur, geel voor land, groen voor natuur, wit voor water en blauw voor lucht). Hieromheen is weer water aangelegd in de rondte, netals de vroegere burchten. Eerst heb ik dit bekeken en daarna heb ik wat gegeten bij een eettentje en kreeg ik bezoek van 2 straatkinderen. Helemaal blij met koekjes en thee (die ze schattig deelden met de apen) hebben ze me in gebroken engels verteld hoe oud ze waren, hoe ze heten en dat ze wel naar school gingen. Hierna heb ik echt een enorme rits tempels bekeken die nieuw gebouwd waren uit naam van een aantal landen zoals china, thailand, korea etc. Mooie tempels, maar bloedhete stoffige dag en een pijnlijke kont... Ook waren er bij de tempels mooie tuinen aangelegd en vooral de waterlelies waren prachtig! De bomen met rode bloemen zijn katoenbomen... Dacht ik altijd dat dat van planten kwam... Rond de tempels hingen kindertjes die aan het bedelen waren en natuurlijk trok ik dat weer aan. Ik moest meteen denken aan Cambodja he miran en matthijs? 1 jochie ging voor me knielen en mijn voeten aanraken en kussen, dat ging me echt even te ver. Ik geef ze liever wat te eten of drinken zoals ik met die andere jochies deed en geen geld... Ach, daar zijn zoveel discussies over... Op de terugweg heb ik een prachtige zonsondergang gezien door de takken van een boom!

Terug in het hotel zag ik wat wegschieten in de kamer toen ik binnen kwam... Een bruine harige spin zo groot als mijn hand brrrr Jullie begrijpen dat ik een klopjacht heb gedaan. Oh mensen zooo eng! Er was daar amper electriciteit dus kreeg een lampie op de kamer en in dat half duister op zoek naar zo'n grote spin is echt geen pretje kan ik je vertellen! Maar puntje bij spinnetje, hangt ie nu plat ergens halverwege de muur en later zijn er nog wat platte muggen omheen verzameld (en dat in de geboorteplat van Boeddha, ik moet me schamen! ;-)). Desondanks had ik toch een paar beten de volgende morgen toen ik opstond. Die zelfde avond toen ik ging eten op het dakterras van het guesthouse (verder in Lumbini was geen restaurantje te vinden) werd ik uitgenodigd om met een hele grote groep nepalese vrouwen te dansen. Het was een community van huisvrouwen/ moeders die samen op reis waren. Zeker 40 vrouwen! Ze hadden trommels en zongen en dansten. Echt leuk (wel iedere keer precies hetzelfde liedje, miran het leek wel de taxi song hahaha). Gelukkig kon ik algauw een fins meisje meetrekken om ook te dansen zodat ik niet de enige foreigner was; haar koreaanse vriend maakte foto's :-)

Na Lumbini ben ik doorgereist naar Bardia National Park. Dat is ook een jungle plaats (netals Chitwan) maar minder ontdekt door toeristen. Na weer een hele dag in de bus, 3x overstappen en in het pikkedonker opgehaald te zijn door de mensen van de lodge kreeg ik heerlijk Dal Bhat te eten en een warm welkom met een blessing van rode poeder op mijn voorhoofd. Chandra (de manager van Napal Guesthouse in Pokhara) had mij deze lodge aanbevolen, de reservering gedaan met korting en hij had aangeboden dat ik de volgende dag de maaltijd kon gebruiken bij zijn familie in het dorpje, aangezien hij daar oorspronkelijk vandaan kwam. Zijn vrouw en kind leven daar met de rest van de hele familie en hij (omdat hij oudste zoon is) moet het geld verdienen voor de familie in de stad. Hij ziet ze alleen met festivals in een jaar! In Bardia ben ik 3 volle dagen gebleven. De eerste dag heb ik met 1 van de medewerkers van de lodge een dorpswandeling gemaakt. Je ziet dat het dorp echt minder toeristen ontvangt dan bv Chitwan, Pokhara of Kathmandu. Ik werd weer aangestaart en kinderen wilden allemaal 'namaste' zeggen of een handje geven etc. Blijft toch wel leuk... De lodge was prachtig. Heerlijk warm water, ruime kamer en groot bed. Beetje jammer alleen van de hoeveelheid muggen 's avonds die onder de deur naar binnen vlogen... Zo koppig als ik ben (geen muggennet gebruiken en muggenspul en tabletten vergeten thuis in NL) werd ik daar dan ook rijkelijk voor beloond haha Halverwege de ' village walk' heb ik het huis van Chandra mogen zien. Jeetje als dat geen homestay is zeg! De muren en grond was allemaal van klei. Heel veel kleine hokjes waar alleen een bed (gemaakt van hout en touw) en een tafel en stoel staan. De rest is allemaal gemaakt van klei om voedsel van het land in te bewaren voor eigen gebruik en ook allemaal kookgerei hing in de rondte gemaakt van riet e.d. Ik had nog nooit zoiets gezien; dat daar echt nog mensen zo wonen! Het leek een beetje op wat we in Afrika hadden gezien. Buiten stond een enorme hooiberg, met een varken en kippen. De mensen waren super vriendelijk, maar ik verstond er niets van. De volgende dag zou ik daar gaan eten en ik heb gevraagd aan die hotel jongen om met me mee te gaan, zodat ik met ze kon spreken.

De volgende dag was de jungle walk aan de beurt. Heftig was dat! Hele dag gelopen echt dwars door de jungle, door bomen, riet, over stenen, door de modder, langs de rivier... Ik heb nog net niet getijgerd... hahaha Gevolg? Heb apen gezien, neushoorns, herten, vogels, krokodillen en bomen, bomen en bomen ;-) We hebben in de jungle geluncht met onze handen en daarna in de jungle geslapen/ gechilled met een boek. Nu, wat een machtig gevoel is dat zeg! Na de dag had ik wel blaren en maar het was geweldig. Jammergenoeg geen tijgers gezien... We hebben nog even een kijkje genomen in het krokodillen breeding centre en daarna even lekker een koud drankje genuttigd. 's Avonds was het tijd om bij Chandra's familie te gaan eten en daar heb ik Dal Bhat gegeten, maar met een ander soort Dal. Het was een aparte avond (zij gaan nl pas eten als de gasten weg zijn, dat is hun cultuur), maar wel heel bijzonder. Na het eten moest ik haasten, want de guesthouse mensen hadden een dansavond georganiseerd voor een franse dame (had haar laatste avond) en ik. Het kwam er vooral op neer dat ze nepalese songs draaiden en dat de hotelmensen daarop gingen dansen en wij uiteindelijk natuurlijk ook! De volgende dag heb ik lekker uitgeslapen, door het dorpje geslenterd, gelezen en een paar spelletjes schaak gespeeld met de medewerkers. Even lekker chillen voordat ik weer de busreis moest maken naar Pokhara om vanuit daar naar Kathmandu te vertekken en de NL meiden in te halen om de trekking Basecamp mee te gaan doen!