De oostkust, Nilaveli. Yes! Zon, zee, strand en...

Toen we met de bus aankwamen in Trincomalee werden we direct teleurgesteld. Meer van dezelfde plakkende, benauwde HITTE pffff Eerst maar eens wat eten en daarna lekker uitgewaaid in een tuktuk richting het kleine dorpje Nilaveli ten noorden van Trinco, aan het strand. Dit keer hadden we snel een guesthouse gevonden, aangezien Janske love at first sight had! Ze viel bijna in katzwijm bij de aanblik van de gastheer: een zeer uitnodigende brede glimlach... zonder tanden... van een oud, verschrompeld, krom lopend fossieletje in kleding met gaten alsof pukkie het had gegrepen met zijn 'alles-vernietigende-perforator-bite'. Hmmmm soms is liefde totaal onverwachts, overwhelming en vooral... niet te begrijpen voor buitenstaanders (zoals ik ;-)) Ik vond het allang best, want we konden onze bagage droppen, lekker een verkoelende douche nemen en ik merkte dat er hier aan het strand een heerlijk briesje was! Terwijl Janske aan het douchen was, sprak ik een medereiziger die vertelde dat ze een tuktuk hadden gehuurd voor 3 weken en daarmee rondreisden. Hoe cool is dat?!! Volgende keer gaan we dat zeker ook doen! Verder vertelde hij dat je geweldig kan snorkelen vanaf Pigeon Island en... dat er baby haaien zwemmen! Wow... Iedereen kent mijn haaien fobie, dus dit was mijn kans om deze te overwinnen!

Nilaveli is een heel klein dorpje aan een weids uitgestrekt strand. In Sri Lanka hebben ze nog weinig ontdekt dat het winstgevend is om terrasjes te hebben met uitzicht op de zee. Sterker nog... Er is in Nilaveli letterlijk NERGENS wat te eten of drinken te krijgen langs de kustlijn. Hmmm gaatje in de markt? We zijn een stuk over het strand gaan wandelen en genoten van al het strandplezier van de locale bevolking. Het bleken feestdagen te zijn in Sri Lanka waardoor ze massaal naar het strand trokken met hele families. Hier kon Janske zich niet inhouden... De liefde voor het fossiel was al gauw vergeten en voordat ik het wist was ze al bovenop een ingegraven Sri Lankaan geklommen, die zich niet kon bewegen doordat hij tot aan zijn nek ingegraven was met gespreide armen en benen. Zijn vrienden kwamen niet meer bij en Janske liet een sterk staaltje rodeo zien. De tranen liepen me over de wangen. Hoezo 'prettig gestoord'? Tot zonsondergang hebben we de bedrijvigheid aan het strand gevolgd. Hele volksstammen met hun hele kledingkast aan, zo het water in; zandmannetjes ingegraven, zandgevechten tussen kinderen en picknicks uit Harry Potter tassen waar geen bodem in zit - er kwamen maaltijden uit voor wel 30 personen! Prachtig de zonsondergang en uiteindelijk de maan tussen de palmbomen... En toen... Stress!

We wilden de volgende dag op dolfijnen/ walvissen safari en we wilden snorkelen vanuit Pigeon Island, maar we hadden nog niets geregeld. Op het strand hoopten we standjes te vinden netals in Mirissa om de zaken te regelen... Maar niets... Gelukkig konden we de tandeloze flirt van Janske uitbuiten! Hij kende wel iemand die de dag voor ons kon verzorgen en zodoende was het snel geregeld. We moesten vroeg op, dus wilden eigenlijk nog even wat eten en daarna slapen. De excursie bleek makkelijker geregeld dan het eten. Hij had dan wel geen tanden, maar het avondeten was toch echt alleen besteed aan zijn vrouw en zichzelf. Het bleek een gigantische opgave om na 19.00 nog wat te eten te vinden in het dorpje... Nu vielen de picknickkwartjes ;-) Na omzwervingen en leuren (het leek wel een zwervers optocht, want er waren meerdere gedupeerden), kregen we uiteindelijk bij een tentje een heerlijke steak met krokante frites en salade! Wat een heerlijkheid!

Daar gingen we... Op dolfijnenjacht! We begrepen al snel dat de kans om walvissen te spotten minimaal was. Dat zou vanuit Trinco moeten of Mirissa. Maar we gingen toch vooral voor de dolfijnen, aangezien we die hebben gemist in Kalpitiya ;-) Op pad met 2 russische ijskonijnen en een verliefde Sri Lankaan aan het roer die letterlijk 10 minuten na de ontmoeting mij een bloem had gegeven met de woorden 'I love you' zwoel gearticuleerd compleet met knipoog en al. Bedwelmd... door de benzineluchten de radar af zoekend naar dolfijnen. Hoe mooi die beestjes ook zijn en hoe graag ik ze ook wilde zien, werd ik letterlijk met mijn neus op de feiten gedrukt dat dit soort tripjes een hel zijn voor de natuur. Ik kreeg vreselijke keelpijn en hoofdpijn van de benzine lucht. Wat blijft er over van de beestjes na miljarden van die tripjes? :-( Wel hebben we genoten van de prachtige zonsopkomst en na lang wachten werd ons geduld beloond met scholen dolfijnen en 1 sprong zelfs compleet uit het water en maakte een geweldige salto! Natuurlijk was ik telkens telaat en heb ik dus vooral veel zee foto's en water en nog meer water... Maar de ervaring telt ;-)

Op Pigeon Island heb ik welgeteld 1 duif gezien! We gingen er echter niet heen voor de duiven, maar om te snorkelen. Nieuwsgierig en tegelijk angstig voor haaien... We werden afgezet door ons bootmannetje, die dan eindelijk mijn telefoon nummer te pakken kreeg. Hij ging namelijk klanten heen en weer varen en als we het snorkelen beu waren, dan moesten we hem even bellen of andersom. Daar gingen we dan, in onze ninja pakkies (zwarte lange legging en zwarte t-shirts met lange mouwen). Die andere toerist had ons verteld dat hij en zijn vriendin levend verbrand waren tijdens het snorkelen. En ach, ik hou van experimenteren, maar nou niet ALLES hoef ik zelf uit te vinden ;-) We hadden onze tas achtergelaten bij een grote Sri Lankaanse familie die graag op onze spulletjes wilden letten (zo lief!). Het was nog een hele klus om de flippers en snorkelgerei aan te trekken... Uiteindelijk gingen we het water in. Wouw, super mooi koraal fluoriserend paars en zoveel verschillende soorten vissen! Echt heel mooi. Ik heb ook wel eens gesnorkeld en gedoken in Egypte, maar dit was nog mooier! Na een tijdje snorkelen, trok Janske mijn aandacht. Een HAAI! OMG, waar dan. De neus weer in het water en.... Geen haai te bekennen. Janske enthousiast vertellend: ' Cool! Hij was mega groot, wel 2 meter ofzo en zwom vlakbij!' Eh... Jans... Mag ik je er even aan herinneren dat ik een serieuze angst heb voor haaien! Het idee dat er dus een haai vlakbij is, maar die ik niet kan zien, is nogal ENG en NIET cool :-(
Vlak daarop zag ik een baby haaitje van ongeveer 40 cm. Die was pas cool! Beetje doorzichtig en hij zwom heel langzaam. Yes, die is daar vast uitgezet om mij even te laten wennen ;-) WOW! Daar was ze dan... Een haai, precies onder me. Ik bleef erboven flipperen en kon zo zien dat ze inderdaad 2 meter was. Ik ben 1.68 en ze was duidelijk een kop groter. Zilvergrijs met donkere strepen aan de zijkant. Wat een mooitje zou Janske zeggen! Zij zag haar helaas niet... Toen ik zag dat het beestje mij totaal niet boeiend vond, net zo hard zwom als ik en er geen dreiging vanuit ging; zakte mijn angst volledig.

We hebben nog zeker 10 haaien gezien. De grootste was ongeveer 3 meter! En het meest fantastische wat ik gezien heb, is een vrouwtjes haai met twee jonkies; 1 op de rug en 1 hangend onder de borst. Het leken net schaduw streepjes, maar zag toch duidelijk een klein driehoekje. Ze zaten geplakt tegen de moederhaai. De moeder zwom rakelings langs Janske van achter langs. Totaal geen notie nemend van Janske. Als ze toevallig haar arm had uitgestoken naar links dan had ze de haai aangeraakt. Zo ongelooflijk gaaf! Verder hebben we ook nog een zwarte Murene gezien in een soort grot. Toen ik hem ontdekte, ging ik druk gebarend Janske proberen te laten zien. Die beesten zijn best eng en kunnen flink bijten. Pompidompidom, Janske flipperde er rakelings langs... Ze stak haar duim op en verder maar weer... Toen we bij het gat vandaan waren, vertelde ik haar dat die beesten echt gevaarlijk zijn. Ehm... Welk beest?? whahahaha spuit elf. Ik heb een half uur liggen gebaren en wijzen! Oh haha ze dacht dat ik wilde weten hoe het flipperen ging.... Haha Nog even rechtsomkeert om de Murene te bekijken. Dit keer toch iets minder dichtbij ;-)

Na uren snorkelen, omkleden en gezellig kletsen met de familie wilden we terug naar Nilaveli. We wilden namelijk die zelfde avond nog naar Habarana (vlakbij Sigiriya). We belden ons mannetje en... stond zijn telefoon uit! Oeps, stuck on a island! En nu? Gelukkig bedachten we redelijk snel dat we ook het telefoonnummer hadden van de organisator en zodoende werden we snel opgepikt. Ons bootmannetje wilde nog even zijn testosteron showen door high speedy conzales de zee over te racen. Gaaf! We mochten nog even douchen in het guesthouse en daarna zijn we snel met de tuktuk naar het busstation van Trinco gebracht.

Na gegeten te hebben in een vegetarisch restaurantje, kwamen we bij de bus aan. Toen we vroegen naar de bus hoorden we dat die om 19.00 zou vertrekken en dat er geen bussen na 19.00 meer rijden in Sri Lanka. Het was 17.50, dus Janske ging nog even pruttelen op het toilet. Ze was nog geen 5 minuten weg en toen bleek dat er om 18.00 toch een bus ging... Meteen iedereen in rep en roer om te helpen die tassen in de bus te stoppen, maar Janske bleef foetsie... Tsja... dilemma. Tassen eruit, of de hele bus wachten op mevrouw Hoeven ;-) Het werd het laatste. Op haar elven dertigst kwam ze dan eindelijk aangelopen met een roti in haar hand en wc papier in de ander... Don't ask ;-) Hup Janske de bus in en daar gingen we met zijn allen. Inmiddels had ik natuurlijk al kennisgemaakt met de halve bus haha Achteraf bleek dat Janske natuurlijk dacht de tijd te hebben, aangezien de bus pas om 19.00 zou vertrekken en daarom was ze eens rustig het gebouw gaan verkennen. Op iedere laag zat een soort foodstal en halverwege had ze een gratis roti gehad toen ze bleef kijken hoe het gemaakt werd. Nu... op naar Habarana vanwaar we de Sigiriya Rock gaan zien!