idyllische keien

Daar zijn we weer! Ons tweede hotelletje heette ‘Hotel Nord’, gelegen in het kleine dorpje Estellencs in het westen van Mallorca aan het strand. Dezelfde dag toen we aankwamen wilden we natuurlijk direct naar het strand. Onze gastvrouw (kon alleen spaans en wonderbaarlijk genoeg begreep ik het allemaal, Thijssie het is toch nog allemaal blijven hangen ondanks de hoeveelheden whisky cola die er in Salamanca doorheen gegaan is ;-) hihi !) had aangegeven dat het een wandeling was van 20 min. over ong. 2 km of dat je er zo was met de auto. Wij besloten te gaan lopen, want al dat lekkere eten hier heeft zijn vetjes afgeworpen en ik lijk wel (nee, heb het echt) een heuse dikkop! Dus wij 2 km in de bloedhitte naar beneden door een super smal paadje om uiteindelijk bij het strand aan te komen. Nouja… ik had een heel beteuterd mannetje naast me staan met zijn duikbril, snorkel en badlaken in de aanslag… het strand was namelijk niet echt meer dan…. Een wild woest onstuimig gegolf met veel zeewier tegen een paar rotsen en stenen met daarachter een soort garages voor vissersboten. Wel was het een prachtige baai met kliffen die hoog oprezen om ons heen. Goed, na wat geaarzel hebben we dan maar plaatsgenomen op een vrije rock en keken we sipjes met pijnlijke billetjes naar het water. Niemand was aan het zwemmen (van de 7 mensen op het strand)… mocht het niet, misschien te gevaarlijk, hoe en waar kan je er eigenlijk in? Totdat er 5 hollanders met dikke buiken, spierwit en een hoop poeha ten tonele verschenen die meteen probeerden via alle mogelijke manieren het water in te komen. Dat was wel komisch, het geworstel tegen de golfen, het gewaggel over de puntige stenen en het gewaad in de zeewier blubber wat overal bleef plakken hihi Maargoed uiteindelijk ging Alexander het dan ook proberen. Wonderbaarlijk genoeg liep hij redelijk zonder moeite het water in en zwom hij snel van de oever weg. Was het hem toch gelukt! Niet meer sip! Binnen 10 minuten was hij echter al weer terug…. Gestoken door een kwal op zijn voorhoofd hahahaha Jullie begrijpen dat we de volgende dag op zoek zijn gegaan naar een echt strand. En die hadden we gevonden hoor in Camp de Mar. We waren te laat om bedjes en parasols te bemachtigen, maar er was een rustige zee met zand en bomen voor wat schaduw. Bovendien gratis parkeren en het was mooi snorkelen! Heerlijk!
Ook hebben we een dagje sightseeing gedaan: op de markt van Andratx hebben we wat spulletjes gekocht (zonnebril, badlaken, broekje) en in Port d’Andratx hebben we heerlijk paella met verschillende vissoorten gegeten aan het haventje. Alexander heeft zowaar wijn gedronken en nipt sindsdien af en toe een glaasje met me mee ;-) haha gezellig! In ons dorpje Estellencs was niet heel veel te beleven, behalve een gezellige soort hoofdstraat met een lokaal barretje (waar we compleet genegeerd werden door de oude spaanse mannetjes zonder tanden die zaten te domino-en) en een pleintje waar de lokale jeugd bijelkaar hing. We hebben een keertje gegeten in een pizzaria boven op de heuvel met een mooi terras waar we een prachtige zonsondergang hebben gezien en de lekkertste pizza ooit hebben gegeten. De laatste dag dat we in het westen waren hebben we heel veel dingen gedaan. We zijn naar een onbewoond eiland gevaren met een boot ‘sa dragonera’ waar we een wandeling hebben gemaakt, extreem veel hagedissen hebben gezien en waar we lekker even in de baai hebben gechillt. Verder hebben we een ijsje gegeten in het badplaatsje Sant Elm (vanwaar we het bootje naar het eiland genomen hadden) en zijn we door het stadje Valldemossa gelopen. Dat stadje was super leuk! Het ligt op een berg en alle huisjes lijken uitgehakt uit de rotssteen. Piepkleine straatjes, allemaal van dat natuursteen en overal planten in potten en bloemen in de straatjes. Niet alleen voor de huisdeuren maar gewoon de hele straatjes staan vol met bloemen en planten. Hier en daar groeit een boom dwars door een steegje of kom je ineens uit op een pleintje. Een oud klooster en een parochiekerk en leuke winkeltjes met snuisterijen. Ik heb zelfs een rieten hoed gekocht! Tsja je moet je toch maar gedragen naar je leeftijd…. Hihi ik was hem bij de eerste windvlaag alweer bijna kwijt!
We hadden een goed restaurant in Deia aangeprezen gekregen aan een baai aan de zee, dus Alexander was zo lief om daar naartoe te rijden (takke-eind met een enorme haarspelbochten smalle route). Toen we daar aankwamen was het inderdaad idyllisch, maar…. Ging pas open om 20.00 uur (het was 19.15) en volledig volgeboekt. We besloten om dan te eten in Port de Valldemossa, want daar scheen ook een goed restaurant te zijn. We hebben die smalle bochtige weg omhoog nog 3 jongeren meegenomen die aan het liften waren uit Londen (toch nog wat goeds gedaan deze vakantie :)) waarvan er 1 ook gestoken was door een jellyfish… Toen we de weg naar Port de Valldemossa insloegen… Oepsiedoepsie, daar stuitten we op de hekkensluiter van 1 of andere hardloopwedstrijd en zo’n sluitauto die erachteraan reed met zwaailicht. In een stoet van ik weet niet hoeveel auto’s sjokten we een nog haarspeldbochtiger (is dat een woord?!?) weg naar beneden met nog geen 10 km per uur. Een ezel was sneller geweest… Al snel bleek dat er een feest gaande was in Port de Valldemossa… Gelukkig hadden we een parkeerplekje en konden we nog terecht bij het restaurant op het boventerras vanwaar we een spectaculair uitzicht hadden op zo ongeveer het hele dorp dat uitgelopen was om te BBQ-en met verse visjes op 7 enorme BBQ dingen op het miezerige kiezelstrandje. Allemaal bepakt en bezakt met broodjes, koelboxen, baby’s, visjes, stoeltjes en de hele huisraad om gezellig met elkaar feest te vieren. Zoals onze hollandse Brit zingt: Ik hóu wel van een feesie!! Na een voldane dag zijn we hotelwaarts gegaan om de volgende dag te vertrekken naar het oosten waar we nu verblijven in de finca Son Jorbo.