Thailand en Miran

Ha lieve allemaal, daar ben ik dan met mijn eerste teken van leven. Heb van zaterdag op zondag de hele nacht nog dingen geregeld (tas ingepakt, wel een stuk of 4 keer haha, geprobeerd een vlucht te boeken op internet van Bangkok naar Ching Mai wat niet gelukt is want de hele nacht was het systeem down en daarna werkte mijn creditcard niet over het internet, stapel was nog gedaan, huis schoongemaakt want helena een zusje van een vriend van alexander komt voor 12 weken in ons huis en natuurlijk dik lopen stressen( Heb uiteindelijk 3 kwartier geslapen hahaha en daarna kwam Helena de sleuteloverdracht doen om 8.30 en moest ik mijn auto nog overdragen aan Ellis, een collega. Vervolgens hebben mijn schoonouders me naar het vliegveld gebracht waar mijn moeder, Dick en oma ook al waren om me uit te zwaaien. Niet veel later kwam mijn broertje en zijn vriendin ook nog als verrassing! We hadden lekker de tijd om met zijn allen een kop koffie/thee te doen en toen werd ik wel even overspoeld... Oma zei lekker tactvol> "meisje, kijk jij maar even goed naar al die gezichten, want je weet nooit of je ze ooit nog terugziet! Je gaat naar van die hakkie takkie landen!" Ja, oma dank je wel.... Ehhh, alles kwam toch goed, was het niet zoiets?...

Maar mijn vlucht ging helemaal super. Ik had een plaats bij het raam en de nooduitgang, waardoor ik alle beenruimte had. Lekker languit in die stoel hangen. De stoel naast me was leeg, dus daar kon mijn rugzak, waar ik ook een beetje half op kon liggen dus heb zowaar iets geslapen... Het eten was ook echt lekker trouwens en ik zat in een dubbel decker...!?! Wie wist dat dat bestond? Je kon ook naar boven om te zitten hahaha maargoed, ik zat beneden helemaal prima! Bij aankomst in Bangkok, was alles zo duidelijk aangegeven dat ik binnen no time een vlucht geboekt had van Bangkok naar Chiang Mai voor E 70,00 dus niet duur en ik moest maar anderhalf uur wachten tot boarding time. Lekker even wat gelezen en een uur zitten praten met een hele interessante oude man (van ierse afkomst). Hij vroeg of er bussen waren in chiang mai en daarna raakten we aan de praat. Bleek dat hij al 20 jaar vrijwilligerswerk deed over de hele wereld! Geholpen bij een modderstroom in Mongolie, een aardbeving in Zuid Amerika, de Tsunamie hier. Jeetje wat die man allemaal meegemaakt heeft en voor goeds had gedaan. We hebben het vooral gehad over de tsunami. Hij was 1 dag erna aangekomen en heeft een hele reddingsoperatie op gang gezet met de locale mensen. Alle lijken geborgen en de scholen en huizen opnieuw opgebouwd. Het bijzondere was dat hij dat niet met de aidtroepen van alle landen gedaan had maar juist met de locale bevolking het had geleid. Wel gruwelijk om dat allemaal te horen. De tsunami was op een zondag en als die 1 dag later was geweest waren al die scholen met kinderen weggespoeld! Je moet er toch niet aan denken? Maargoed, het wachten ging dus snel en ook de tweede vlucht ging helemaal prima. Vol verwachting liep ik daar de ontvangsthal binnen en daar stond Miran verborgen achter een paal!

Je raad het al, dikke knuffels en helemaal happy de peppie. Ik moest meteen Engels praten, want Miran had 2 mensen bij zich: Chris en haar dochter Lola, die ons met de auto naar het hotelletje gebracht hebben. Ze zijn australiers en reizen hier ook al een tijdje rond. Ja, had natuurlijk honderduit bij te kletsen en ben lekker gaan douchen (warm) en heb me even omgekleed en nu al mijn eerste verhaal op de site! Straks lekker een massage (weet nog niet of het olie of thaise massage gaat worden want Miran heeft thaise gehad en heeft wel verdacht veel blauwe plekken :-)) en daarna gaan we wat eten en uit in een hardrock cafe. Morgen gaan we een tempel bezoeken en spelen/knuffelen met tijgers. Lijkt me zo gaaf! Overmorgen gaan we de grens over naar Laos en dan begint onze Gibbon Experience (tokkelen 3 dagen in de boomtoppen). Ik weet niet of ik voor die tijd nog op internet kom...

Dikke kus en knuf aan iedereen.