Huay Xai en Gibbon Experience

Dag allemaal!
Daar ben ik dan inderdaad weer, maar nu vanuit Luang Prabang :-) Allereerst: ik voel me wel wat beter. Als ik wat eet, hou ik binnen (aan beide kanten hihi) maar kan nog niet erg veel eten. En ik heb de busreis van 8 uur overleefd, dus alles komt goed. Bedankt voor jullie bezorgde en lieve berichtjes!

Mensen, ik heb zo een geweldige ervaring achter de rug! We zijn afgelopen donderdag 'verzameld' bij de gibbon experience counter in Huay Xai, net over de grens van Thailand en Laos en toen bleek dat we maar met ons twee-en gingen. In eerste instantie waren we een beetje teleurgesteld aangezien Matthijs mij verteld had dat na donker er niets meer te doen is in die boomhutten en dat dan wat gezelschap wel prettig zou zijn maar achteraf was het magical met ons 2-en! We kregen een safety instructie op een filmpje wat aardig te volgen was en we hadden daar handschoentjes gekocht voor het zipp lining (tokkelen). Ik had de dag van tevoren schoenen daar gepast met profiel, maar maat 37 was te klein en 38 te groot dus heb ik toch maar de gok genomen met de oude nike's van Donny zonder profiel (Donny, vandaag ga ik de foto's uploaden en dan ben ik benieuwd of je ze nog herkent hihi). Met onze grote backpack en de kleine dagrugzak (inhoud 2 flesjes water, zakje met paspoort en papieren, zaklamp, korte broek, 1 schoon hemdje, tandenborstel, ondergoed, muggenspray, crackers, sokken, pyama, poncho en een vest) zijn we opgehaald door een pickup truck om vervolgens een uur te rijden naar een klein dorpje (lees: 2 winkeltjes naast elkaar en verderop een paar rieten hutjes) waar we onze grote backpack moesten achterlaten bij de lokale mensen. Tsja, wat doe je dan als hollander uit de Randstad? Juist, backpack in flight bag en slotje erop en hopen dat het goed gaat want portomonnee, telefoon, kleding, ja alles zit erin! Okay en nu? We moesten: wait 2 minutes... hahaha juist, dewa zal het zeker herkennen.... 2 minutes waren uiteraard dik een kwartier als het niet langer was... Onze driver ging rustig wat eten, roken, chillen en wij maar wachten in de zon... op wat?!.... Juist op de hele familie, want er kwam nog een pickup met allemaal andere mensen die achterin sprongen en off we go. Nou Matthijs al snel kregen we antwoord op jouw vraag: hoe gaan jullie dan in het regenseizoen die rivier over? Want je moet een rivier oversteken om op de weg te komen naar de jungle.... Ja, het antwoord is: gewoon met de auto! We reden dus gewoon de rivier in met de auto, het water kwam dwars door de bodem van de auto en mijn schoenen waren meteen nat. Ik had gelukkig net mijn vest van de bodem gehaald van de auto omdat ik die in mijn rug wilde als kussentje.... lucky me! Dwars door de modderige rivier dus, met al die mensen achterin hahaha hele ervaring en vervolgens nog zeker een half uur baggeren door een modderweg naar de rand van de jungle. Onderweg kwamen we een auto tegen die volledig vast zat en we kwamen zelf op een plek waar het eigenlijk onbegaanbaar was. Toen werd duidelijk waarom al die mensen achterin zaten.... Met pikhouwelen, hakbijlen, etc sloopten ze in raptempo de bladeren en bamboo bomen langs de weg om die op de modder te leggen zodat we erdoorheen konden rijden. Ach zo makkelijk gaat dat daar... Uiteindelijk kwamen we aan bij een dorpje aan wederom een rivier met wat hutjes, spelende kinderen, kippen, zwijntjes en.... een hele groep toeristen! Oh daar is de rest.... dachten we, maar nee die kwamen net terug. Met verhalen... Het was super, maar ook heel erg zwaar. En al die muggen en bloedzuigers! Ehm.... bloedzuigers?! Matthijs, niks over verteld! Maargoed, we kregen een hoop tips. Draag korte broek, want anders kruipen de bloedzuigers omhoog in je lange broek. Draag sokken en trek ze hoog op. Draag dichte schoenen en veter ze stevig, want anders raak je ze kwijt in de modder bij het lopen (lopen? we gingen toch tokkelen?!) Goed, na deze tips gingen we dan met lood in de schoenen en snel nog maar 2 blikjes cola voor de suiker gekocht te hebben richting de jungle met 2 gidsen die amper engels spraken. Direct was daar de eerste uitdaging: een rivier. Weliswaar ondiep, dus schoenen en sokken uit en er doorheen op blote voeten. Daarna begon de tocht echt. Na ongeveer een uur te hebben gebaggerd door de modder (het leek een beetje op schaatsen, want je gleed alleen maar ipv lopen) kwamen we aan bij ' the kitchen'. Onderweg hadden we wel een heerlijk broodje gekregen met kip en groenten als lunch. Ook hadden we een kleine regenbui gehad, maar daar kwam de poncho goed van pas. Was natuurlijk wel super heet en zwaar met lopen, maar de rugzak bleef droog. Bij 'the kitchen' aangekomen ging Miranda orio's (koekjes) uitdelen bij de local people en ik ging een kaartje bekijken waar ze de jungle op getekend hadden. In de tussentijd dat Miranda gezellig aangeschoven was aan de eettafel bij de locals, had ik ontdekt dat we er nog niet waren... We moesten nog een stuk lopen naar de eerste boomhut en er waren 7 boomhutten in totaal. Ik heb geprobeerd om een foto te maken van de tekening. Zie de foto's. Na die ontdekking ben ik ook bij de locals gaan zitten en ze vonden dat wel gek, maar waren heel vriendelijk en beleefd naar ons. Dat was een goede zet van ons, want vanaf toen hebben de gidsen ook veel contact met ons gehad en hebben ze erg veel verteld met handen en voeten en gebrekkig engels over de jungle, planten en dieren. Na onze conversatie en samenzitten kregen we onze harnasjes aan met de zekering en zippding en gingen we verder met 1 gids naar de boomhut nr 2 (lopend). Nummer 1 was een paar maanden geleden afgefikt, dus bestond niet meer. Ehm.... met mensen erin? Ja, zei de gids maar niemand dood hoor.... Okay dat is een geruststelling... NOT! Maargoed, we gingen verder naar treehouse number 2 dan maar ;-) Het regende intussen niet meer en we liepen ongeveer een half uurtje naar boomhut nr 2. In dat half uur hebben we 3 zipplines genomen en men wat is dat gaaf! Je moet eerst jezelf zekeren met 1 lijn en daarna het zippding op de lijn zetten en afzetten en dan roets je keihard over de boomtoppen heen. Je kan echt super ver kijken over de jungle heen, wat een magisch uitzicht! En het geeft echt een kick want je gaat best hard! Uiteindelijk kwamen we aan in de boomhut en dat bleek meteen ook onze eigen boomhut te zijn waar we mochten slapen. Het hiken voor die dag zat er dus op. Onze gids ging even heet water halen om warme choco of thee voor ons te zetten. Wij hebben intussen onze schoenen en harnas uitgedaan en de boomhut bekeken. Deze bestond uit 2 delen. Boven kwam je binnen roetsen met de zippline en daar was onze 'woonkamer' en 'slaapkamer' en je kon met een houten trappetje naar beneden naar de 'toilet', douche en wasbak. Oh my god, we hebben een douche! hahaha daar hadden we niet op gerekend, heerlijk! We hadden eerst het bed klaar gemaakt met het muskieten net wat er al hing en helaas helaas hadden we niet onze lakenzak bijons, want het bed en de kussens stonken verschrikkelijk. Alexander, het was net als toen wij in Thailand waren bij de olifanten! bleh..... Maargoed, na alles geinstalleerd te hebben kwam onze gids met heet water voor warme chocomelk en hij toverde wat vruchten en lekkernijen van Laos tevoorschijn uit een grote soort coolbox. Na dit samen met hem opgepeuzeld te hebben (nou, samen na aandringen van ons want Laos mensen zullen nooit iets aannemen als je aangeeft dat ze mogen pakken. Je moet het ze aangeven, anders zullen ze altijd beleeft weigeren) ging de gids weg en bleven we met ons 2-en over. We mochten zelf gaan zipplinen als we wilden, maar wel terug zijn voor het donker zou worden en weg was hij... Miranda en mij stomverbaast achterlatend. Eh... zelf gaan hiken dat stuk terug in het bos, zelf zipplinen zonder gids? Cool, maar gevaarlijk! Even later kwam ons avondeten met de andere gids in warmhoud kannetjes en konden we doen wat we wilden. Dus zijn we uiteraard zelf het bos ingegaan met alle risico's van dien.... Sorry mam, ik heb zelfs filmpjes gemaakt onder het tokkelen met mijn camera... Maar wat was dat een ervaring van vrijheid zeg. Met je beste vriendin alleen in de jungle, verder geen toeristen in velden of wegen te bekennen. Hikend en tokkelend onder eigen verantwoordelijkheid: wauw!!! Nadat we een aantal keer heen en weer geroetst hadden (met tussendoor natuurlijk dat hiken, zwaar!) zijn we teruggegaan naar onze boomhut want we wilden ook nog douchen voordat het donker zou worden en de muggeninvasie aan zou komen snellen... Dat was weer een hele ervaring. Douchen in je nakie midden in de jungle in een boomhut, weet ik het hoever boven de grond terwijl je het water hoort kletteren op de grond ver onder je! hahaha super cool! Er was toch niemand en we hadden ook nog geen gibbons of andere beesten gezien, dus geen pottenkijkers ;-) Na het douchen uiteraard meteen snel ingesmeerd met muggenspul en pyama aangetrokken; sokken er ruim overheen getrokken en klaar voor dinner! We zijn cosy gaan zitten op kleine rieten stoeltjes voor het avondeten en dat was echt verrukkelijk. Het bestond uit witte rijst, groenten en iets van varkensvlees (dat laatste wordt hier veel gegeten maar dan van zwijnen). We hadden nog onze colaatjes en we hebben alles lekker opgepeuzeld terwijl het donker werd. En dan zit je daar in het pikkedonker (19.00) met een prachtige sterrenhemel en al die jungle geluiden. Het was onbeschrijflijk! De jungle geluiden waren een beetje overwelming, erg hard en beetje scary maar tegelijk ook echt geweldig. Het ene moment voelde ik me een beetje bevangen en ongemakkelijk doordat het zo'n natuur was wat je op kan slokken en het andere moment was het juist weer heel open en ongedwongen gevoel van vrijheid en onbeladenheid. Ik probeer het in woorden uit te drukken, maar dat is echt heel moeilijk. Voor mij was het ook heel speciaal om daar met Miranda te zitten, zo een goede vriendin en dat mee te maken met ons 2-en en niemand anders. We hebben vuurvliegjes gezien en 3 vallende sterren. Miranda heeft gemediteerd en ik heb haar een healing gegeven (alhoewel, het was even geleden voor mij dus ging niet helemaal vlekkenloos maar het hielp haar) en ik heb haar uitleg gegeven over de chakra's. Het was erg bijzonder. Daarna zijn we gaan tukken, want de volgende morgen moesten we half 6 opgehaald worden door de gids om op zoek te gaan naar gibbons. Gelukkig had ik mijn oordoppen bij me, want het was geweldig al die geluiden te horen van het bos maar als je wilt slapen zijn ze niet meer zo geweldig... Door het ruisen van de bladeren lijkt het ook net alsof er allemaal beesten lopen (matthijs had me verteld dat er veel ratten waren, dus die wetenschap hielp ook niet samen met dat geluid) en het leek ook net alsof het heel hard regende...

De volgende morgen vroeg werden we wakker gemaakt door 1 van de gidsen en konden we opstaan en ons aankleden. Dat mag je dus niet in bijzijn doen van de gids, want als vrouw mag je niet zomaar openlijk iets laten zien dus in onze 'tent' dan maar omkleden terwijl hij in de boom hing te wachten (zie de foto).Nog even tandenpoetsen voordat we zouden vertrekken en uiteraard.... laat ik mijn tandenborstel vallen, precies door een spleet tralala de jungle in... tsja... can we look for it later? Offcourse :-) he was saying... Toen zijn we op pad gegaan voor de gibbons! Dat op pad gaan, bleek geen pad te zijn. Dwars door de jungle recht naar beneden door de modder waar veel bloedzuigers bleken te zitten... Nice... :-( Maar we hadden onze sokken hoog op, geen lange broek aan en onze schoenen goed dicht dus ging het goed. Na een hele tijd gestruggeld te hebben met met de bloedzuigers, het 'pad', de modder en stilzwijgen hebben we... juist GEEN gibbons gezien. Dus teleurgesteld all the way up again in de hoop het morgenochtend beter resultaat te krijgen. Gibbons zijn namelijk vooral te zien als het niet heeft geregend, in de zon 's morgens vroeg of tegen de avond. Dan gaan ze op zoek naar eten, zingen en spelen in de zon. Na onze ochtend ' fitness' zijn we op zoek gegaan naar mijn tandenborstel en... gevonden! Onder de bagger maar wel gevonden! hahahaha Toen zijn we lekker gaan ontbijten met witte rijst, verse tomaten, aardappel :-( en ei. Uiteraard behalve de aardappel was de rest weer heerlijk. Miranda vond vooral de thee heerlijk, ik hield het bij choco. Toen we uitgegeten waren, gingen we op pad om die dag de hele dag te hiken naar treehouse number 3, 5 en 7. 7 was net 7 maanden oud, dus erg nieuw. matthijs, jij hebt die niet gezien. Echt jammer want hij was super groot en mooi. Het hiken was vreselijk zwaar. We hebben die dag in totaal zeker 4 uur gelopen, alleen maar omhoog en naar beneden door de modder ploegend en tussendoor zipplinend. Het lijkt misschien niet zo zwaar, maar het was vreselijk zwaar! In treehouse nummer 7 (de nieuwe) hebben we 3 zwarte gibbons, 1 gele en 1 bruine gezien. De bruine is het mannetje. We zagen ze swingen en met elkaar spelen en het was een prachtig gezicht. Zo onverwacht en geweldig dat we die beesten konden zien. Bijna niemand die de gibbon experience doet, ziet eigenlijk echt gibbons en wij wel! Onze dag kon al niet meer stuk. In treehouse number 5 hebben we daarna ook nog een spin gezien bij het toilet zo groot als mijn hand (zie foto) en daarna een varaan die vlakbij ons lekker zat te chillen en zonnen in een boomtop. Het laatste was heel bijzonder zei de gids, zelfs voor hem want die beesten schijnen IN een boom te leven voor dagen en dan maar even naar buiten te komen om te eten en te zonnen en vaak ook niet zo hoog helemaal in de top. Jeetje, wat hadden we een geluk zeg! Letterlijk een gibbon experience en meer! Als laatste heb ik ook nog 3 grote vogels zien vliegen (soort grijze kakkatoos (geen idee hoe je het schrijft, sorry). Heel gaaf! De hiking was super zwaar die dag. Miranda had last van haar rug, dus echt super dat zij dit heeft gedaan en ik heb de hele tocht de rugzak gedragen en dat was ook zwaar. We hebben zolang achter elkaar geploegd zonder eten, drinken of stoppen tussendoor en ik heb echt verschillende fases doorlopen. Eerst schelden en al schaatsend en maggen wegslaand door de modder ploegend, daarna klagen en vervolgens stilte en doorgaan. Ik kwam echt in een soort trance terecht, liep voorop in mijn eigen tempo en ben eigenlijk in een knal tocht naar de boomhut teruggelopen. Ben echt over mijn grens gegaan eigenlijk. Je komt op een gegeven moment op een soort doodpunt, maar wat kan je doen? Stoppen? Janken? heeft geen nut... dus doorgaan en doorgaan. Toen we eindelijk bij de boomhut waren, waren we echt helemaal gesloopt. Echt volledig kapot. Ik was misselijk, doodop en voelde me echt niet goed maar tegelijkertijd euphorisch want ik had het gehaald (zonder te huilen op een steen ;-))Dat was echt even een mijlpaal zeg. Misschien onbegrijpelijk voor jullie thuis, maar dat was pas een uitdaging en dan voel je je daarna geestelijk geweldig dat je het gehaald hebt maar lichamelijk kapot. Alles deed pijn, bonkende hoofdpijn en enorme misselijkheid. Maar het was het waard! Natuurlijk meteen gaan douchen erna.

Ze gaan nu sluiten hier in het internet cafe dus moet nu afsluiten. Morgen zal ik het laatste gedeelte vertellen. Slaap lekker iedereen en dikke kus