De beruchte pannekoek in Luang Prabang
Door: irenedebode
Blijf op de hoogte en volg Irene
09 Oktober 2010 | Laos, Luang Prabang
Joehoe back again ;-)
Goed ben nu tegelijkertijd foto's aan het uploaden en mijn blog bijwerken want dat moet nodig gebeuren.
In de minivan hebben we dus een ouder echtpaar (Kees en Dorothe) ontmoet. We hadden een 8 a 9 uur drive voor de boeg en zaten meteen al in elkaar gevouwen. Miranda had super last van haar rug en we raakten al snel wagenziek. Voor ons zat Kees en die heeft ons heel veel verteld over Laos. Hij vertelde b.v. dat een man en een vrouw elkaar in openbaar niet mogen aanraken, maar dat mannen onderling, vrouwen onderling en kinderen wel elkaar altijd vasthebben als ze lopen etc. als teken van vriendschap. Je ziet dan ook overal de kinderen hand in hand lopen of een hand op de schouder van de ander. Dat doen ze ook met fietsen en alles gedurende de dag. Volwassenen dus ook hand op de schouder en zo. Ziet er voor ons beetje gek uit. Verder vertelde hij dat je over alles mag praten en vragen stellen, alleen niet over je eigen geloof of de politiek want dan wordt je meteen het land uitgezet. Ze zien dat als je eigen geloof of politiek 'verkondigen'. Apart he? Lijkt wel soort communisme... Laos mensen willen je altijd helpen, ook als ze het niet weten. Ze zullen je nooit iets zeggen dat iets niet kan of dat ze het niet weten. Dan voelen ze aan welk antwoord je het liefste wilt horen en dat zeggen ze. Dat is ook een cultuur die Thailand heeft (oh... nu snap ik waarom we maar rechtdoor gestuurd werden naar het Tiger Kingdom, 10 km uit de richting in Chiang Mai...). Oh en we maken toch in Nederland altijd het geintje als het lang duurt voordat je eten komt in een restaurant: misschien moeten ze de vissen nog uit de zee vissen, of het fruit kopen of de kip slachten? Nu in Luang Nam tha hadden we banana shakes besteld en na een hele lange tijd zagen we de ober op zijn scooter terugkomen met bananen in zijn scooter mandje... Nee hebben we niet, heeft hij niet durven zeggen dus dan maar kopen op de markt! Verder mogen ze nooit hun emoties uitgebreid laten zien. Dus wordt niet boos, schreeuwen, huilen etc want dat helpt je alleen maar verder in de problemen. Wees altijd beleefd en een beetje gelaten, dan wordt je sneller geholpen. Het is voor hun gezichtsverlies als je je emoties de loop laat... Ja, echt een land voor mij... NOT. hahaha Hier kom ik later nog op terug met een heel eng verhaal! Ze zullen dan ook vanwege die beleeftheid nooit direct iets tegen je zeggen. Feedback rechtstreeks geven, dat doen ze niet omdat diegene dan gezichtsverlies krijgt. Je kunt dan beter tegen een hele goede vriend van diegene zeggen dat het goed zou zijn als 'iemand' (verborgen boodschap, die vriend dus waartegen jij het zegt) hem/haar zou vertellen dat ie het de volgende keer beter zo en zo zou kunnen doen om beter resultaat te krijgen. Jeetje lastig allemaal he voor een directe tante als ik... Voor ons hier betekent dat dus de hele tijd verborgen boodschappen ontdekken: v.b. we wilden een kaart van de stad in Luang Prabang dus vroegen dat in ons guesthouse, ehm... na even een korte blik over de toonbank gegeven te hebben was het antwoord: sorry nee zijn net op, morgen misschien: betekent nee hebben we niet, nooit gehad en krijgen we niet ook. hahaha Het lijkt wel spoorzoeken...
Kees heeft nog veel meer verteld. Hij heeft Miranda geleerd fonetisch op te schrijven in Laos dat ze geen koriander lust, wat handig is met eten bestellen. In de middag hebben we een soort noodle soep gegeten (ik maar een klein beetje natuurlijk, vanwege mijn buik). Tijdens de reis heb ik ook veel naar buiten gekeken en het was een prachtig gezicht. Helaas heb ik geen foto's kunnen nemen, maar het was een prachtig landschap met bergen en alles groen. Het was fantastisch. In de lunch hebben we ook even een chit chat gemaakt met de jongen van de UK, Mike. Ook erg aardig, maar in het busje kan ik niet achterom gaan zitten om lekker te kletsen want dan kots ik de boel onder ;-)
Toen we aankwamen in Luang Prabang bleken er meerdere busstationnen te zijn en Kees had ons uitgelegd waar we moesten zijn om een guesthouse te bemachtigen in het centrum. Hij stapte eerder met zijn vrouw uit bij een duur guesthouse en wij gingen verder met de chinezen en Mike. De chinezen hadden we geen contact verder mee, want die spraken geen engels. We hebben al snel besloten ergens een klein straatje in te duiken om een guesthouse te zoeken en Mike ging met ons mee. Al snel 1 gevonden en toen zijn we na een douche en omkleden de main street opgegaan om wat te eten te vinden. En dat vonden we hahaha als ik er weer aan terug denk, lig ik weer in een deuk! Eerst zijn we een beetje over de night market gaan struinen (geen pantoffels gekocht Matthijs, want ik heb gewoon echt geen plek in mijn backpack!) en lekker een fruitshake genomen. Heerlijk zijn die! Daarna op zoek naar een tentje met westers eten ook, vanwege mijn buik. Dat vonden we. Miranda had schnitzel, Mike iets van steak ofzo en ik wilde alleen maar een pannekoek. Ze hadden allerlei pannekoeken maar ik wilde met kaas en die stond er niet op. Na 3 obers het geprobeerd uit te leggen, was het geen probleem. Ik zou een pannekoek met kaas krijgen... Goed, Miran kreeg haar eten, Mike zijn eten en Irene.... niks. Miranda en Mike hadden hun eten bijna op, dus ging ik maar vragen of ze me vergeten waren... Nee hoor het kwam er aan. Ik vroeg maar even of het lastig te maken was, want anders mochten ze de kaas ook wel weglaten, maar nee alles kwam goed. De grapjes vloeiden natuurlijk al over tafel: de kaas is op na al het proberen, of de pannekoeken spul was op na al het proberen of ik zou 2 borden krijgen 1 met pannekoek en 1 met kaas hahaha de grootste lol hadden we al. Okay nadat Miranda en Mike klaar waren, had ik nog steeds niks en toen na een tijdje kwam daar dan mijn pannkoek. Zo dik als een stuk of 5 pannkeoeken (leek net een boterham) met jawel 1 plakje kaas er gewoon bovenop gegooid. Niet eens gesmolten ofzo hahahaha
We hebben zo in een deuk gelegen. Hij smaakte verschrikkelijk, gewoon naar ei en verder niks hahaha Dus besloten Mike en Miranda een toetje te willen en konden het niet laten om pancakes te vragen met ananas (wat wel op de menukaart onder toetjes stond) en... nee helaas de pannekoeken waren op, maar ze konden wel wat ander bestellen whahahahahahahahahahahahahahhah ZO GRAPPIG! Lucky me... Zie de foto van de pannekoek dan snap je het verhaal! Na dit 'etentje' zijn we nog ergens wat gaan drinken en wat komen we op straat tegen? Een pancake karretje en jaja, je kon pancake bestellen met cheddar kaas! hahaha Toen was de story compleet en nu blijft dat natuurlijk iets wat we elke keer weer gebruiken als we willen gaan eten ;-)
Hoe gaat het verder in Nederland? Ben al 2 weken weg, gaat echt snel!
Kus!
Goed ben nu tegelijkertijd foto's aan het uploaden en mijn blog bijwerken want dat moet nodig gebeuren.
In de minivan hebben we dus een ouder echtpaar (Kees en Dorothe) ontmoet. We hadden een 8 a 9 uur drive voor de boeg en zaten meteen al in elkaar gevouwen. Miranda had super last van haar rug en we raakten al snel wagenziek. Voor ons zat Kees en die heeft ons heel veel verteld over Laos. Hij vertelde b.v. dat een man en een vrouw elkaar in openbaar niet mogen aanraken, maar dat mannen onderling, vrouwen onderling en kinderen wel elkaar altijd vasthebben als ze lopen etc. als teken van vriendschap. Je ziet dan ook overal de kinderen hand in hand lopen of een hand op de schouder van de ander. Dat doen ze ook met fietsen en alles gedurende de dag. Volwassenen dus ook hand op de schouder en zo. Ziet er voor ons beetje gek uit. Verder vertelde hij dat je over alles mag praten en vragen stellen, alleen niet over je eigen geloof of de politiek want dan wordt je meteen het land uitgezet. Ze zien dat als je eigen geloof of politiek 'verkondigen'. Apart he? Lijkt wel soort communisme... Laos mensen willen je altijd helpen, ook als ze het niet weten. Ze zullen je nooit iets zeggen dat iets niet kan of dat ze het niet weten. Dan voelen ze aan welk antwoord je het liefste wilt horen en dat zeggen ze. Dat is ook een cultuur die Thailand heeft (oh... nu snap ik waarom we maar rechtdoor gestuurd werden naar het Tiger Kingdom, 10 km uit de richting in Chiang Mai...). Oh en we maken toch in Nederland altijd het geintje als het lang duurt voordat je eten komt in een restaurant: misschien moeten ze de vissen nog uit de zee vissen, of het fruit kopen of de kip slachten? Nu in Luang Nam tha hadden we banana shakes besteld en na een hele lange tijd zagen we de ober op zijn scooter terugkomen met bananen in zijn scooter mandje... Nee hebben we niet, heeft hij niet durven zeggen dus dan maar kopen op de markt! Verder mogen ze nooit hun emoties uitgebreid laten zien. Dus wordt niet boos, schreeuwen, huilen etc want dat helpt je alleen maar verder in de problemen. Wees altijd beleefd en een beetje gelaten, dan wordt je sneller geholpen. Het is voor hun gezichtsverlies als je je emoties de loop laat... Ja, echt een land voor mij... NOT. hahaha Hier kom ik later nog op terug met een heel eng verhaal! Ze zullen dan ook vanwege die beleeftheid nooit direct iets tegen je zeggen. Feedback rechtstreeks geven, dat doen ze niet omdat diegene dan gezichtsverlies krijgt. Je kunt dan beter tegen een hele goede vriend van diegene zeggen dat het goed zou zijn als 'iemand' (verborgen boodschap, die vriend dus waartegen jij het zegt) hem/haar zou vertellen dat ie het de volgende keer beter zo en zo zou kunnen doen om beter resultaat te krijgen. Jeetje lastig allemaal he voor een directe tante als ik... Voor ons hier betekent dat dus de hele tijd verborgen boodschappen ontdekken: v.b. we wilden een kaart van de stad in Luang Prabang dus vroegen dat in ons guesthouse, ehm... na even een korte blik over de toonbank gegeven te hebben was het antwoord: sorry nee zijn net op, morgen misschien: betekent nee hebben we niet, nooit gehad en krijgen we niet ook. hahaha Het lijkt wel spoorzoeken...
Kees heeft nog veel meer verteld. Hij heeft Miranda geleerd fonetisch op te schrijven in Laos dat ze geen koriander lust, wat handig is met eten bestellen. In de middag hebben we een soort noodle soep gegeten (ik maar een klein beetje natuurlijk, vanwege mijn buik). Tijdens de reis heb ik ook veel naar buiten gekeken en het was een prachtig gezicht. Helaas heb ik geen foto's kunnen nemen, maar het was een prachtig landschap met bergen en alles groen. Het was fantastisch. In de lunch hebben we ook even een chit chat gemaakt met de jongen van de UK, Mike. Ook erg aardig, maar in het busje kan ik niet achterom gaan zitten om lekker te kletsen want dan kots ik de boel onder ;-)
Toen we aankwamen in Luang Prabang bleken er meerdere busstationnen te zijn en Kees had ons uitgelegd waar we moesten zijn om een guesthouse te bemachtigen in het centrum. Hij stapte eerder met zijn vrouw uit bij een duur guesthouse en wij gingen verder met de chinezen en Mike. De chinezen hadden we geen contact verder mee, want die spraken geen engels. We hebben al snel besloten ergens een klein straatje in te duiken om een guesthouse te zoeken en Mike ging met ons mee. Al snel 1 gevonden en toen zijn we na een douche en omkleden de main street opgegaan om wat te eten te vinden. En dat vonden we hahaha als ik er weer aan terug denk, lig ik weer in een deuk! Eerst zijn we een beetje over de night market gaan struinen (geen pantoffels gekocht Matthijs, want ik heb gewoon echt geen plek in mijn backpack!) en lekker een fruitshake genomen. Heerlijk zijn die! Daarna op zoek naar een tentje met westers eten ook, vanwege mijn buik. Dat vonden we. Miranda had schnitzel, Mike iets van steak ofzo en ik wilde alleen maar een pannekoek. Ze hadden allerlei pannekoeken maar ik wilde met kaas en die stond er niet op. Na 3 obers het geprobeerd uit te leggen, was het geen probleem. Ik zou een pannekoek met kaas krijgen... Goed, Miran kreeg haar eten, Mike zijn eten en Irene.... niks. Miranda en Mike hadden hun eten bijna op, dus ging ik maar vragen of ze me vergeten waren... Nee hoor het kwam er aan. Ik vroeg maar even of het lastig te maken was, want anders mochten ze de kaas ook wel weglaten, maar nee alles kwam goed. De grapjes vloeiden natuurlijk al over tafel: de kaas is op na al het proberen, of de pannekoeken spul was op na al het proberen of ik zou 2 borden krijgen 1 met pannekoek en 1 met kaas hahaha de grootste lol hadden we al. Okay nadat Miranda en Mike klaar waren, had ik nog steeds niks en toen na een tijdje kwam daar dan mijn pannkoek. Zo dik als een stuk of 5 pannkeoeken (leek net een boterham) met jawel 1 plakje kaas er gewoon bovenop gegooid. Niet eens gesmolten ofzo hahahaha
We hebben zo in een deuk gelegen. Hij smaakte verschrikkelijk, gewoon naar ei en verder niks hahaha Dus besloten Mike en Miranda een toetje te willen en konden het niet laten om pancakes te vragen met ananas (wat wel op de menukaart onder toetjes stond) en... nee helaas de pannekoeken waren op, maar ze konden wel wat ander bestellen whahahahahahahahahahahahahahhah ZO GRAPPIG! Lucky me... Zie de foto van de pannekoek dan snap je het verhaal! Na dit 'etentje' zijn we nog ergens wat gaan drinken en wat komen we op straat tegen? Een pancake karretje en jaja, je kon pancake bestellen met cheddar kaas! hahaha Toen was de story compleet en nu blijft dat natuurlijk iets wat we elke keer weer gebruiken als we willen gaan eten ;-)
Hoe gaat het verder in Nederland? Ben al 2 weken weg, gaat echt snel!
Kus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
