doodenge ervaring: LOST

Daar ben ik weer met het vervolg op de laatste waterval:

Toen Mike en ik de watervallen hadden gezien van beneden konden we nog een stukje naar boven lopen. Pheng, de tuktuk driver, wilde niet mee want hij hield niet van lopen zei hij. Okay prima, zo ver was het niet maargoed... We liepen naar boven via een soort bamboe plateau pad en toen hield het op. Achter het laatste bamboe plateau zag ik echter een smal bospad doorlopen; overgroeid met boomwortels. Duidelijk een pad. Dus uiteraard liep ik dat pad op (ook omdat ik eerst al van Pheng niet verder mocht richting die boerderij ;-)) Wat dat betreft ben ik natuurlijk lekker tegendraads. Dus Mike en ik liepen verder. Gezellig kletsend liepen we het pad af met aan onze linkerhand de watervallen. Ze hadden van te voren aangegeven dat dit de 'kleine watervallen' waren, maar jemig die waterval plateaus bleven komen en wij bleven maar verder lopen; langzaam omhoog struikelend over de boomwortels, door kolonnen mieren, zwermen muggen, blubber en duikend onder takken door en slingerend aan lianen hahaha Op een gegeven moment kruisten we een soort splitsing. Je kon omhoog en naar beneden. Mike wilde graag langs het water blijven lopen, dus naar beneden. En natuurlijk (zo braaf als dat ik altijd ben ;-)) volgde ik. We zijn op een gegeven moment over een bamboebruggetje gekomen en daar was het zo mooi! Echt een soort blauwgroene poel met water aan de voet van het watervalplateau. Prachtig! Als ik mijn bikini bij me gehad had, dan was ik daar zeker in het water gesprongen! Maar skinny dipping met Mike ging me net even te ver hahaha Dus liepen we lekker verder. Het werd daar rond het water natuurlijk heel erg blubberig en gelukkig had ik met mijn Gibbon Experience genoeg oerwoud ervaring opgedaan om een beetje te weten waar ik mijn voeten neer moest zetten om niet totaan mijn kuiten in de blubber weg te zakken en mezelf te bezeren. Ook was ik daardoor gewend aan alle beestjes: mieren/ muggen/ kikkers/ spinnen, etc. Mike daarentegen liep zijn slipper kapot (gelukkig kon hij die nog maken) en hem ging het even wat minder af. Ook kon hij zo miepen (whining) over een paar mieren op zijn voeten, de muggen en was hij zo bang voor slangen! hahaha Ja, een echte stoere tarzan! ;-) NOT! hahaha Het pad werd steeds slechter en we moesten elke keer steeds beter kijken en overleggen welke kant het pad nu echt op liep. We liepen al een beetje te geinen van: gelukkig heb ik een kompas bij me van Miranda voor als we verdwalen en onze zaklampen voor als we niet voor donker terug zijn... Op een gegeven moment moesten we een boomstammetje over (op de dirty dancing manier, als in de film) en daarna liepen we uit op een T splitsing. We gingen links, maar dat liep dood; rechtop de waterval. Mike wilde dwars over de waterval heen door het water, maar dat leek me niet zo'n goed idee dus gingen we een stukje terug om naar boven te gaan. Bij die klim moest ik mijn slippers uitdoen en op blote voeten verder gaan, omdat ik zo uit mijn slippers glipte bij het klimmen. Ik liep dus op blote voeten door de jungle! Wie had dat ooit gedacht van mij?!? hahaha zo'n enorm tutje als ik soms kan zijn ;-) We hoopten dat het pad als een looping om de top van de waterval zou lopen en zo aan de andere kant weer naar beneden zou gaan. Dat was ook logisch gedacht, aangezien we natuurlijk aan de andere kant dat pad hadden gezien waar we niet op mochten van Pheng. Alleen die watervallen bleven maar komen in van die plateaus (zoals te zien op mijn foto's). En op een gegeven moment na ongeveer 3 kwartier gelopen te hebben in totaal, was daar dan inderdaad de looping om de top heen zoals verwacht en gingen we aan de andere kant naar beneden.



Joehoe! We zijn op de terugweg! Of niet.... het pad hield op... eh shit... Voor ons lag gewoon een ongerepte jungle; geen pad te bekennen en niet eens iets wat er nog op leek. Nu ben ik natuurlijk een doorgewinterde, goed getrainde en fitte GI Jane en Mike een dappere en ruige bushman, maar het leek me toch niet zo verstandig om gewoon lekker op de gok de jungle in te duiken. Het zou natuurlijk ook donker worden... Dus wilde ik terug, dezelfde weg. Mike deed nog een poging om me over te halen wel de jungle te bestrijden, maar dat durfde ik echt niet zonder pad... Dus gingen we terug. Ok prima, ik ging voorop weer terug naar beneden, al klauterend op mijn blote voeten. Mike volgde al mopperend dat de weg dwars door de jungle zonder pad natuurlijk veel beter was hahaha maar prima, hij ging met me mee... Gelukkig maar, want al snel kwamen we opeens op een soort splitsing. Eh tsja.... welke kant op Mike? Zoals jullie allemaal weten ben ik echt een drama in richting bepalen en had ik helaas mijn tomtom (navigatie) niet bij me en dus wist ik niet welke kant ik op moest. Dus was blij dat Mike het wel wist. Al snel volgden steeds meer van dat soort momenten en liepen we opeens over meerdere bruggetjes... Ehm ja... Deze weg is toch echt anders dan de heenweg... Wat nou als het straks donker wordt? Leuk avontuur zo met zijn 2-en door de jungle zonder gids hahaha totaal niet toeristisch! Nou het lachen werd wat minder toen we ontdekten echt niet meer op het oorspronkelijke pad te lopen en dat we dat pad ook echt niet meer terug konden vinden. In de jungle staan geen straatbordjes ofzo.... hihi Onze grapjes begonnen ook nog waarheid te worden toen de schemering in ging zetten en het op dichte bebossing ook al donker werd. Ik liep nog steeds op blote voeten en er kwamen steeds meer beesten tevoorschijn. Ja, toen het echt donker werd, moest ik bekennen echt wel bang te worden. Mike ging steeds sneller lopen en ik kon hem amper bijhouden. Ik zag allerlei beesten voorbij schieten, zoals kikkers en krabben in de modder. Grote mieren (rood) en hele grote dikke duizendpoten... en je hoorde en zag allemaal beesten het pad over schieten wat heel snel ging, dus je niet kon zien wat het precies voor beesten waren. Gewoon niet aan denken dacht ik, dan voel ik het ook niet. Natuurlijk voelde ik het wel, want op blote voeten door de rode mieren lopen doet ontzettend pijn kan ik je vertellen uit ervaring... Dat doet zelfs een verlichte Buddha niet voor zijn lol hahaha Maargoed ik moest Mike bijhouden om die jungle zo snel mogelijk uit te kunnen komen. En toen ploep deden ze het licht uit... plotseling donker. Echt je zag geen hand voor ogen, aardedonker. Zo donker kennen wij het eigenlijk niet in Nederland! Ik zag niets meer. Mike deed meteen zijn zaklamp aan en ik moest die zoeken in mijn tas... Maar Mike wilde niet blijven staan, omdat je dan direct een prooi bent voor duizend muggen. Tsja van de zenuwen ging mijn tas niet goed open en ik kon met 1 hand niet mijn zaklamp erin vinden. Tegelijkertijd moest ik Mike nog achterna rennen, want hij had licht en wees me de grote dikke duizendpoten aan (voor jullie beeldvorming zo groot als mijn hand en pols bijelkaar en 2 vingers dik) zodat ik daar overheen kon stappen. Maar de rest ging natuurlijk op de gok, op mijn blote voeten. De paden waren zo smal dat we niet naast elkaar konden lopen, dus kon ik ook niet erg goed profiteren van zijn licht. Het begon me wel duidelijk te worden dat we echt de weg niet meer terug gingen vinden en daarom probeerde ik mijn mobiele telefoon. Mike had geen netwerk, maar ik gelukkig wel. Ik had toevallig ook het Laos nummer van Miranda en dus heb ik haar gebeld. 'Miran, niet in paniek raken, maar ik ben verdwaald in de jungle in het donker met Mike'.... 'En nu...?' Miranda schrok natuurlijk en ging over een uur terugbellen zei ze om te kijken of ze in het stadje iemand kon vinden die engels en laos spreekt. 'Eh ja natuurlijk, een uurtje wachten hebben Mike en ik wel... Weet je wat? We gaan gewoon lekker een spelletje doen: Hide and seek!' Eh... laat me even nadenken... NEE! we hebben geen uurtje! We gaan geen uur wachten met slangen, loslopende olifanten, tijgers en weet ik veel wat er hier nog meer los rondt loopt...' Okay half uurtje dan bel ik terug zei ze. Ondertussen waren we op een open plek aangekomen met een soort hutje op palen en een bordje erbij. Daarop stond dat we een soort olifantenkamp inkwamen. What the f*?!? Echt loslopende olifanten?! Great!



Nu wordt het echt even niet grappig meer... Mike was gezellig even de toerist aan het uithangen en op zijn dooie gemakje zo'n vieze duizendpoot aan het fotograferen... Toen heb ik maar even tegen hem opgebiecht dat de stoere Jane, even niet meer zo stoer was maar echt bang! Hij stelde me gerust en zei: 'Ireen, what's the worse thing that good happen?' Toen dacht ik: hier slapen... maar hier hebben we een hutje, dus dat valt mee. En ik heb water en koekjes bij me. We zitten al onder de beten van muggen en mieren enzo... dus... Maar ik zei: ' that you're going to kill me'. Hij moest lachen en zei: 'you're not going to die! The worse thing that good happen is sleeping here'. Goed we zaten weer op 1 lijn ;-) maar toch fijn dat Mike geen Jack (the ripper) heet! Toen kwamen we op het idee om Pheng de taxi driver te bellen. Hij nam de telefoon op en ik vertelde hem dat we verdwaald waren in mijn beste laos. Jullie begrijpen dat dat natuurlijk geen doen was. Hij begreep dat we nog in de jungle waren, maar bleef maar herhalen: 'I wait here, you come to me' hahaha Ja, super leuk, maar hoe?! We zijn verdwaald, dude! Hij vroeg of we licht bij ons hadden en ja gelukkig hadden we dat. Na heen en weer gebel en Mike het ook nog geprobeerd had hem te verstaan, riep hij: 'I come rescue you!' Ehm, ja, goed idee! Maar je hield niet van lopen? Bent hier nog nooit geweest? Je hebt geen licht bij je en bent alleen! How the hell are you going to rescue us? Maargoed, hij ging een vriend halen ofzo... Ik voelde me echt even verloren... letterlijk... Ik wilde blijven op die open plek, want dan hadden we een punt om naar te verwijzen, maar Mike wilde weer terug downstream lopen. Ik wilde niet mee, daar blijven. Dus zei Mike dat hij wel ging verkennen en met 5 min. terug was... Ja dag, dacht ik in 5 min. ben je hier al 20 kruisingen, boomstammetjes, bruggetjes etc tegengekomen en kan je mij nooit meer terugvinden! Dus rende ik hem maar weer achterna... Achteraf heeft hij me verteld: 'I'll never have left you there, but otherwise you never had followed me again the jungle in' Tsja, dat is waar... Na weer voor mijn gevoel eeuwen gelopen te hebben, kwam daar een licht de bocht om! 2 mannen: Pheng en iemand anders! Wow, we waren gered! Ik was zo blij dat ik Pheng om zijn nek vloog. Was natuurlijk totaal geen goede actie, want in Laos mag de vrouw de man niet aanraken en ook mag je je emoties niet zo in het openbaar laten zien... Dus Pheng verstijfde helemaal... Goed, off we go the jungle uit! Nou, nu dacht ik dat ik achter Mike aan aan het rennen was, deze elephant man (vriend van Pheng) die zette helemaal de vaart erin. Onderweg ben ik nog een keer gevallen op mijn kont en zo de afgrond in gegleden (mijn voeten bungelden in het niets...!!) en werd mijn teen eraf gebeten (nou ja, niet echt maar zo voelde het echt!) Het deed zo'n pijn, dat ik even dizzy werd en niet meer kon lopen. Pheng was bezorgd en boog zich over mijn voet heen. Hij zei: ' oh wauw... oh no... do you have water?' Ik dacht oh nee, dat ook nog... Misschien gaat hij het schoonmaken en verzorgen met planten ofzo? Maar hij pakte mijn nieuwe en laatste flesje water aan, maakte deze open en zei doodleuk: 'I'm thirsty' en hij dronk zo de helft leeg en gaf de rest aan de elephant man en liep verder. Mij verbijstert achterlatend... achteraf gezien hilarisch, maar toen echt vreemd hahaha



Toen we uit de jungle kwamen (beiden onder de bulten, schrammen, modder echt overal zelfs op mijn gezicht, helemaal bezweet) stonden daar zeker 10 mannen op ons te wachten. Op het laatste stukje hebben we zelfs schorpioenen gezien (soort witte) in het licht van die mannen... ehm... als we dat hadden geweten?! We moesten met het bootje weer terug over de rivier en in het bootje, tikte Pheng me op de schouder en vroeg: 'Mike and you, couple now? Wedding?' Nou ik kreeg natuurlijk zo ongeveer de slappe lach... Nee natuurlijk niet, we waren verdwaald! Wel hadden we in het bootje een prachtige sterrenhemel te zien en kwam mijn hartslag weer even een beetje tot rust... Aan de overkant werden die mannen opeens heel erg boos op Pheng en ons. Iemand zei in het engels: 'Why did you do that? In the jungle by night?' Ja hallo, we hebben dit niet met opzet gedaan opzo hoor! Achteraf gezien begrepen we na een verhaal van Pheng pas wat dat te betekenen had. Als een jongen met een meisje in Laos samen ergens naartoe gaan de stad uit, dan worden ze een koppel en gaan ze trouwen... Dus die mannen waren zo boos omdat ze dachten dat Mike en ik daar expres in die jungle hadden liggen vrijen ofzo! Totaal een voorbeeld van cultuurverschil en elkaar dus totaal niet begrijpen! Wij waren bang en verdwaald en zij waren heel boos! We hadden geen geld meer om biertjes te kopen voor die mannen, dus we hebben voor onszelf wat te drinken gekocht en voor de ' baas' van de groep. Dat moest, niemand weet waarom en Mike had nog een briefje van 1 dollar dus heeft ook dat maar gegeven want ze wilden geld zien... Daarna moesten we dus nog die tocht terug in de tuktuk! Steenkoud natuurlijk! Toen we aankwamen bij het guesthouse, stond Miranda ons al op te wachten. God, wat was ik blij dat ik haar een knuffel kon geven! We hebben allemaal een douche genomen (Mike, Pheng en ik) en zijn daarna wat gaan eten. We hebben Pheng getrakteerd op eten en bier en hij was helemaal enthousiast en blij dat hij ons gered had uit de jungle! Hij bleef maar roepen: 'My first rescue, first time!' hahaha Na 3 biertjes was hij zo dronken dat we allemaal ongerust waren, maar hij kon nog best naar zijn dorpje rijden zei hij. 3 km verderop... Nou ja.... Wij zijn naar bed gegaan en zijn nog lang achtervolgd door hele kleine groene soort vliegjes... Eh Tarzan and Jane uit de jungle... Mike, thanks for your strenght character back there in the jungle. With the ants and muscito's you where whining a lot, but with the stress situation I was glad that you were with me!

Ik leef dus nog en jullie kunnen dit weer fijn teruglezen!



Ik zit nu op de eilanden van Laos trouwens en loop heel erg achter met mijn weblog. Sorry daarvoor, maar heb veel pech gehad met langzaam of vastlopend internet en heb gewoon veel tijd nodig voor mijn verhalen. Ik heb mijn grote teen waarschijnlijk gekneust met een andere wandeling, maar hier is het heel fijn vertoeven een paar dagen. Dikke kus en liefs aan iedereen. Wilma, dank voor je sms. Super lief! Ik kan helaas niks terug smsen want dat kost me E 5,- per sms. Dus als iedereen me liever wil mailen? Persoonlijke emails vind ik erg leuk en zal ik zeker de tijd voor nemen om te repleyen. Liefs en dikke kus! Linda hoe gaat het met je? Heb al even niks van je gehoord! Mam, ik zie dat ik een email van je heb maar ik ga je overmorgen pas terugmailen. Hier op de eilanden is het internet echt super duur! xxx