romance... oehhwhoehoe...

Daar ben ik weer (geschreven uit Cambodja, want loop een beetje achter met mijn verhalen..)!
In Vientiane waren we dus 's avonds aangekomen en hadden een okay guesthouse gevonden. De fan hing met draadjes aan het plafond en we moesten de balkondeur vastplakken met tape en barrikaderen omdat het een algemeen gebruikt balkon was en de gordijnen waren bruin plakkerig van het vuil, maar heb monter mijn lakenzakkie uitgevouwen en de fan maakte een soort ritmisch bonkend geluid wat ervoor zorgde dat Miran en ik al snel uitgelaten stonden te dansen en te springen in onze kamer hihi De badkamer was op de gang, maar met een werkend toilet zo waar, dus wat wilden we nog meer?! Die avond zijn we even op internet gegaan en daarna wilden we dansen! Op straat hebben we dus een Laos jongen aangesproken of hij ergens een bar ofzo wist (in Laos gaan de mensen uit tot 00.00, daarna sluit alles...) en jahoor, hij wist wel wat vlakbij... Eh ja, niet dus want die was al dicht om 22.00, dus stelde hij voor om bij zijn guesthouse (waar hij verbleef bij zijn broer om die te helpen en bij te verdienen voor zijn studeren) wat te gaan drinken. Heel komisch, bleek daar het licht ook al uit te zijn! Dus een biertje (mega flessen in Laos) uit de koelkast getrokken en voor mij een sprite en we zijn op de Laos manier gewoon op straat gaan zitten met een gitaar met ons drieen. De jongen bleek Sang te heten en hij bleek heel goed gitaar te spelen en aardig een deuntje weg te zingen. Ik voelde me wel een beetje opgelaten op een bankie op straat met Miran en Sang, terwijl hij lovesongs zat te zingen voor ons (heel romantisch met een vuilnisbak stinkend naast je) hahaha maar al snel gingen wij ook een nederlands liedje zingen en was het erg gezellig. Hij vertelde ons daarna zijn 'liefdesdrama'. Hij studeerde nu Japans vanwege een meisje. Hij was voorheen een monnik voor 4 jaar en ontmoette in Luang Prabang, zijn geboortestad, een Japans meisje. Daardoor was zijn 'monnikcarriere' natuurlijk meteen over. Ze hadden verkering (maar nog nooit gezoend... eh wat moet ik me daarbij voorstellen?!?) en door haar is hij toen Japans gaan studeren. Na een tijdje vertrok zij terug naar Japan omdat haar studietijd of werk (wat ze ook deed in Laos) erop zat en hij studeerde hard. Ook leerde hij gitaar en drums spelen voor haar en zorgde dat hij heel sterk werd door het Thai boxen te beoefenen. Allemaal voor haar. Na een paar jaar kreeg hij een 2 maanden beurs, omdat hij de beste leerling was, om naar Japan te gaan. Hij vertrok naar Tokio met een stukje papier met het huisadres van het meisje erop. Als verrassing wilde hij haar bezoeken... Hij heeft vanuit Tokio helemaal liftend, lopend, etc. de weg naar haar huis ergens in het zuiden ofzo gevonden en aangeklopt... Haar moeder deed open en... Ja, je raad het natuurlijk al. Ze woonde daar niet meer. Ze zijn samen naar het huis gegaan van dat meisje waar ze stond te koken en ze bleek getrouwd te zijn en kinderen te hebben in de tussentijd... oei... dat deed pijn... Nu studeert hij nog steeds Japans en mag hij volgend jaar voor een jaar naar Japan om daar af te studeren. Het lijkt wel een liefdesdrama, een film! Na een tijdje daar te zitten kletsen vertelde ik dat ik last van mijn buik had al een hele tijd en die kans greep hij aan om voor Miranda en mij te koken te volgende dag. Hij zou iets vegetarisch maken, want het kwam vast door het eten van vlees zei hij... Dus we hadden afgesproken de volgende dag om 17.00 naar de markt te gaan met hem, inkopen te doen en dat hij daarna voor ons zou koken. Heel leuk natuurlijk als een local dat doet... maar zou hij dat zomaar doen?!... toedoem... toedoem... toedoemdoemdoem... toedoemdoedoem.....

De volgende dag zijn we 's ochtends op internet geweest, Mike gemaild dat we 's avonds met Sang zouden eten en dat Laurence en hij ons konden vergezellen als ze wilden. Bij het ontbijt hebben we een Belgisch ouder echtpaar gesproken die ook aan het backpacken waren. Mam, van jullie leeftijd! Oude, maar sterke botten ;-) hihi Zij waren al in Cambodja geweest en waren flink afgezet bij het binnenkomen van Cambodja met valse visums en hebben ook veel geld moeten betalen voor stempels en zijn zelfs ergens op een verlaten stukje gedropt waar ze allemaal moesten betalen om weer naar de grens te kunnen komen etc. Allemaal nare dingen. Uiteindelijk waren ze opgelicht voor zo'n 30 dollar allebei en een hoop gedoe en tijd! Brrrr, wij moeten ook nog... Het was leuk om weer even Nederlands te praten. Wij hebben hen natuurlijk veel verteld over Laos, wat ze allemaal in het noorden moesten zien en doen en daarna hebben we een tuktuk gepakt naar het Buddhapark buiten de stad. Dat was super leuk! Het was een soort park met gras en al en daar stonden een heleboel gekke en mooie beelden van het Hindoeisme en het Boeddhisme. We waren nog geen tel binnen en er liep al een jochie op ons af om zich voor te stellen. Later hadden we nog meer aanspraak... Wat bleek? Er komen daar ieder weekend veel studenten (want ook zij zijn vrij op zaterdag en zondag) en spreken dan buitenlanders aan om hun engelse taal te oefenen. Netals de monniken vaak doen! Voor ons natuurlijk hartstikke leuk, want de jongen in het blauwe overhemd heeft me heel veel achtergrond verhalen verteld van wat de beelden allemaal uitbeelden en betekenen en alle mythen en sagen erachter. Geweldig! Later kwam er ook nog een monnik, een vriend van de jongen met het blauwe overhemd (ben de naam vergeten want ze heten hier allemaal sing, sang, song, ping, pang, peng, etc. lekker simpel...), die maakte heel veel grapjes en was erg gezellig. Ik mocht met hem op de foto (wat eigenlijk not done is in Laos en als je dan een foto neemt, dan echt zonder flits!). We hebben gezellig met hun gechilled en zijn daarna weer naar het guesthouse teruggegaan. Daar stond Mike ons al op te wachten, het was zijn verjaardag! Ook Laurence ontmoet, prima vent. Super knap-> die had pas 7 maanden een vriendin en dan al 8 maanden ofzo reizen zonder haar! Alexan, ik weet nog dat je de eerste keer 2 weken ging varen... tranen met tuiten elke dag! Wat was dat vreselijk! Maargoed, ze zouden met ons mee eten maar gingen niet mee naar de markt. Miran en ik zijn toen snel Sang gaan ophalen en zijn helemaal naar de markt gelopen met hem. Onderweg natuurlijk heel veel bekenden van hem tegengekomen (oh wat toevallig... het is hier een hoge status om met een blanke overstraat te lopen en dan ook nog 2 vrouwen hahaha). Ala Suriname, pap! Al snel had ik door dat hij Miranda toch wel heel erg interessant vond... OH!! dat was dus het addertje... hihi Miran had natuurlijk niks door, lekker outgoing als altijd met Sang de markt overstruinend en ik observeerde het boeltje hahaha geweldig! Maar wat een ervaring om daar over die local markt te lopen, eindelijk eens te zien wat de 'echte prijzen' zijn en daar als een halve professional kruiden en ingredienten te kopen hahaha super leuk! Toen we terugkwamen bleek dat Sang in de 'huiskeuken' ging koken, oeps dat had ik even niet begrepen. Dat is wel heel persoonlijk, zeker in Laos! Later bleek dus dat Sang dat ook nog nooit gedaan had voor iemand, laat staan een buitenlander! Wouw, wat een ervaring zijn we tegen het lijf gelopen daar in Vientiane! Uiteindelijk hebben we heerlijk gegeten met ons vijven en al gauw kwam daar de gitaar weer tevoorschijn. We hebben engelse, nederlandse en laos liedjes gezongen en bier gedronken (ik sprite hahaha, ben geen bierdrinker en meer was er niet ;-)) Toen Miranda nog even op skype ging, wilde Sang ook even zijn mail checken.... wij maakten natuurlijk al meteen de grapjes... Miran? Heb je nu een nieuw vriendje, zonder dat je het zelf weet? Niet je adres geven ;-)! hihi

De volgende en laatste dag in Vientiane zijn we maar eerst een visum gaan halen met de tuktuk bij de Cambodjaanse ambassade. De verhalen van de belgen maakten dat we toch maar het zekere voor het onzekere wilden nemen. Met de tuktuk er naartoe en toen we naar binnen wilden, bleek dat de boel gesloten was. Van 7 t/m 11 oktober, bleek er een verjaardag te zijn van 1 of andere politieke bobo. En het was natuurlijk precies 11 okt. Ja, daar sta je dan; met je pik in de klei te wachten op een aardbeving.... ;-) hihi Nou het politiemannetje aan het hek verstond natuurlijk geen woord engels, behalve 'tomorrow come back' . Eh, ja dat kon dus niet want diezelfde avond zouden we de nachtbus nemen naar Pakse. Dus wat doe je dan, je gaat met een big smile rustig staan wachten... en wachten... en wachten... totdat de tuktuk driver ongeduldig wordt, want die moet natuurlijk ook verdienen... en die ging zich er dan ook mee bemoeien. Er werd een ander mannetje gehaald, die engels sprak en jahoor die wilde het dan uiteindelijk wel voor ons doen maar dan moesten we de businessprice betalen. Ach nou ja, vooruit dan maar. Je kan het visum maar vast in je zak hebben... Bleek dat die man daar gewoon woonde in de ambassade met zijn gezin. Hij stond in zijn zwembroek, vakantie outfitje met het gezin ernaast de papieren voor ons te regelen hahaha Hadden we weer iets goed voor elkaar! Miran en ik keken elkaar aan en proesten natuurlijk! Bij terugkomst wilden we een brommertje huren met de jongens van de UK, maar er waren alleen maar schakelbrommers en dus zijn we overstag gegaan om een auto te huren. We wilden namelijk graag naar het national park, Phu Khao Khuay, waar wilde olifanten rondlopen (al is het natuurlijk kleine kans dat je die spot!). Met een enorme car onder onze kont zijn we toen naar dat gebied gereden en hebben we een hiking tocht gedaan met gids en lunch onderweg om naar een olifanten uitkijkpost te gaan. Die tocht heb ik natuurlijk weer op blote voeten gedaan (loopt gewoon lekerder en makkelijker door de jungle ;-)), maar heb mijn grote teen zo hard gestoten dat ik daar waarschijnlijk een scheurtje in het bot ofzo heb opgelopen. Maargoed, een teen kan je toch niks mee doen dus we hebben geen ziekenhuis ofzo opgezocht. Doet alleen wel ontzettend pijn... We hebben uiteindelijk geen olifanten gezien, maar wel een slang en een dooie en verrotte hond langs de kant van de weg (stinken! oehw..., maar natuurlijk gewoon laten liggen... Je weet nooit waar het nog eens handig voor is ;-)?!?) en super lieve kleine puppies in het ienieminie dorpje... daar was trouwens ook een man een eend aan het slachten. Ik heb natuurlijk trots zitten vertellen, Dewa, dat ik in Suriname een kip geplukt heb! haha Zie de foto's! Toen we weer terugwaren in Vientiane hebben we afscheid genomen van de jongens (Mike zou de volgende dag naar Maleisie vliegen en Laurence naar Vietnam) en zijn we de 'tuktuk afhaalbus' in gesprongen (waar al 7 mensen in zaten met alle bagage en de max is 7 mensen zonder bagage haha) naar het busstation om de nachtbus te nemen naar Pakse. Miran wilde graag met de boot naar het zuiden, maar dat was niet mogelijk. Sinds kort varen er geen boten meer, of echt super duur! In de nachtbus bleek dat we in de grote van een 1 persoonsbed met ons 2en moesten slapen en we hadden geen zitnummers op onze tickets staan dus moesten we verkassen totdat iedereen er was met de vraag of er dan wel plaats overbleef aangezien mannen en vrouwen niet naast elkaar mogen liggen als ze niet getrouwd zijn! Daar hadden we natuurlijk geen zin in, dus we speelden gekke henkie met een hoop glimlachen en stom uit je ogen kijken en geduld, zijn we uiteindelijk met rust gelaten op ons plekkie en vertrok de bus! Joepie de poepie! De nachtbus verliep eigenlijk helemaal prima, lag lekker en racete dus een grote afstand zonder dat je het door had of een verloren dag met reizen! Ideaal en weer een ervaring rijker... Op naar Pakse!

Ben en Coby ik mis de jongens wel heel erg hoor, maar ben blij dat ze het leuk hebben bij jullie! Patries, cool dat je gereageerd hebt! Hoe was je vakantie? Lekker genoten samen? Groetjes aan Ben en natuurlijk liefs aan iedereen die dit leest! Chris en Laura, hebben jullie nu al een huisje gevonden? x