To do in Dubai

Inmiddels ben ik alweer terug uit Dubai, maar jullie hebben nog een verslag tegoed van me. We zijn naar de goudsouk geweest. Je kunt daar alle soorten sieraden in veelvoud kopen, maar daarnaast ook je ogen uit kijken naar apartheden. Zo heb ik kettingen gezien die zo ongeveer je halve lichaam bedekken, gouden slippers, tasjes, kleding en de zwaarste gouden ring van de wereld met een gewicht van bijna 64 kg! Gelijk aan een gouden Irene dus... Na de goudsouk zijn we naar de Creek geweest. Een rivier, waar al de vracht verscheept wordt. Bijzonder te zien dat daarvoor schepen worden gebruikt die ogenschijnlijk bijna uit elkaar vallen en dat er nog een hoop mankracht gebruikt wordt om de goederen te verplaatsen. Onze arbowet is hier duidelijk niet van toepassing... Het lijkt wel of het oh zo dure, luxe en ontwikkelde Dubai op dit soort momenten toch even door de mand valt. Uiteraard konden we vanaf de Creek verschillende moskeeen bewonderen. Ik vroeg me af waarom er hier letterlijk iedere zoveel 100 meter een moskee stond, terwijl we dat in Europa toch ook niet zien qua kerken en moskeeen. Mehthab gaf aan dat het aantal nog bij lange na niet genoeg is, aangezien de meute ten tijden van gebed alsnog hun ritueel liggend op straat moeten uitvoeren door de drukte. Hmmm, dat lijkt me toch niet zo handig met die witte jurken ;-) Al wandelend over de ‘gewone’ souk werden we direct aangevallen door verkopers van ‘echte nep troep’. Gelukkig geldt hier wel: ‘no means back off!’ :-) Dus viel de attack wel mee en kon ik toch de Nederlandse traditie van ‘kijken, kijken en niet kopen’ netjes in stand houden. Zo heeft elke cultuur zijn charme toch? Maar stiekem, eerlijk is eerlijk, ik zou hier wel flink kunnen shoppen in die bonte verzameling van prachtige lampjes, mooie jurkjes en bonte snuisterijen... Uiteraard heb ik lekker toeristisch geprobeerd om wat foto’s te maken van die paar loslopende Arabieren in witte jurken compleet met theedoek. Dit wordt absoluut niet gewaardeerd door de trotse Arabieren en Mehthab liep dan ook zwaar zenuwachtig naast me, me waarschuwend voor het scala aan boetes wat me te wachten stond... Tsja, Irene houdt van risico’s, dat werd ook hem steeds meer duidelijk... De avond hebben we afgesloten met een gezamenlijk broodje ‘swawarmah’ (zo is de Arabische spelling) en een broodje geitenhersenen voor Mehthab. Ehm... Over cultuurverschillen gesproken... In India is het dus normaal om hersenen te eten en bij een beetje doorvragen bleek dat hij ook wel eens gebakken bloed gegeten had. Met kippevel en kokhals neigingen heb ik dan toch mijn vooroordelen opzij gezet en een lekker hapje genomen. En wat blijkt? Geitenhersenen zijn prima te eten, het smaakt eigenlijk niet echt speciaal ergens naar. Beetje flauwe kip, zou je kunnen zeggen die in India opgeleukt wordt met masala. Dat proeven we dan de volgende keer wel weer ;-)

Jameira beach ziet er een beetje uit als Miami, waar de westerlingen de dienst uitmaken. Er is een pad waar joggers langs gaan en het zicht wordt gedomineerd door een prachtige skyline met allerlei verschillende gebouwen. By night met allemaal fonkelende lichtjes. Uiteraard zie je de industrie met grote kranen en plateaus aan de rand ook onverstoorbaar bezig zijn om nieuw strand op te spuiten of eilanden te creeeren. Leuk contrast met de burka’s die zich een weg banen door het zand, compleet met kinderwagens en picknick gereedschap. Met 40 graden heb ik niet op het strand gelegen, maar wel lekker rond gezwierd...

Van opgespoten zand naar ‘authentiek’ zand in de woestijn. Eerst kregen we een woestijnsafari, waarbij we zoals de Dakar gingen racen over de zandduinen. De lucht werd uit de banden gehaald, zodat ze zachter werden en meer grip kregen op het zand. Daarna gingen we al driftend en racend over de duinen. Wat een ervaring was dat! Haha, ik ben dan wel geen man met een auto-gekte en ik ben ook geen zandliefhebber, maar dit vond ik toch wel gaaf! Af en toe kwamen we een verdwaalde tent tegen (voldeed als vrijstaand huis) of een fokkerij van geiten met een schuurtje als huisje ernaast en altijd een mannetje met witte tulband en soort groen-bruinige jurk erbij... Wat is nou hipper: wit of groen-bruin? Uiteindelijk kwamen we aan bij een soort openlucht arena waar je verschillende dingen kon doen, zoals kameelrijden, quadrijden, sandboarden en waterpijp roken. Na alle activiteiten kregen we een diner en een buikdans spektakel. Het eten was heerlijk, aangezien we ook gerechten kregen van de Libanese keuken (houmous, kikkererwten, groenten, soort vegetarisch soepje, etc.). Heerlijk! Ook kregen we snacks van aardappel en samosa... deze snacks kende ik weer van de Surinaamse keuken.

Na dit avontuur gingen we weer terug naar het apartement om mijn nieuwe vrienden gedag te zeggen, want het vliegtuig zou met een paar uurtjes vertrekken. Ik heb een heerlijke tijd gehad met Atie, Annet, Sabrina, Afsal, Noufal en Mehthab en ben hun dankbaar dat ze me zo hebben opgenomen in hun midden. Wie weet tot snel? Eén ding is me wel duidelijk: Dubai heeft veel indruk op me gemaakt en ik ben blij dat ik deze kans heb gekregen om een beetje van de cultuur op te kunnen snuiven. Een staat waar ik in eerste instantie niets te zoeken had naar mijn mening, zonder mooie natuur of oude cultuur; waar alles alleen maar oppervlakkig en nep lijkt. Vol met vooroordelen ging ik erheen; het heeft me positief verrast en me achtergelaten in verwarring van tegenstellingen. Niets is wat het lijkt te zijn en alles is moeilijk te bevatten... Dubai...