Bucaramanga &Chicamocha,Barichara,Guane en San Gil
Door: Irene de Bode
Blijf op de hoogte en volg Irene
06 Januari 2014 | Colombia, Bucaramanga
De reis was een half jaar geleden; toch wil ik graag het reis dagboek afmaken en vandaar dat ik zal schrijven over mijn avonturen in Bucaramanga. We waren daar uitgenodigd om te verblijven bij Emma en Paolo (de moeder en broer van een vriend van mij).
Na een lange rit in de nachtbus, kwamen we dan eindelijk aan in Bucaramanga. Eerst gauw naar het toilet (want 1x toiletteren in de bus was genoeg; sommige dingen wil je niet graag overdoen) en daarna een taxi zien te scoren. Toiletten op reis zijn altijd een belevenis op zich. Nu die van de bus, was net zo... De deur klemde verschrikkelijk en als je dan met een oerkracht de deur opengetrokken had, kwam de lucht je al tegemoet om je op te slikken en te verzwelgen. Dus... Adem in en go, go, go! De ruimte was zo groot als de pot zelf en je kon er net voor staan. Hangen ging dus niet, aangezien je dan je knieen moet buigen en dus meer ruimte in neemt. Inmiddels, door het vele reizen, wordt je inventief. Ik ben op die wc geklommen, op de bril gaan staan en gaan hurken alsof het een Aziatisch toilet was (lees: gat in de grond). Bovendien ook hygienischer om steun te vinden bij de muren dichter bij het plafond, aangezien je redelijk door elkaar geschud wordt in zo’n bus, en makkelijker de deur weer te openen met je voet vanaf die hoogte. Ingenieus, al zeg ik het zelf ;-)
Na een taxirit werden we met open armen ontvangen bij Emma en Paolo. Ze hadden speciaal voor ons een slaapkamer ingericht. Het appartement was heerlijk; gelegen in een rustige buitenwijk, maar op korte afstand van de drukte. We mochten direct de specialiteit van de streek proeven: hormiga culona... Een dikke, grote, gebakken mier! Het smaakt naar crunchy pinda en was eigenlijk prima. Je bijt de kop eraf (die gooi je weg) en je eet het lijfje met pootjes. Die dag zijn we er meteen op uit getrokken.We zijn naar een grote mall geweest (beetje te vergelijken met Dubai Mall, maar dan kleiner) en daar naar het filmfestival. Er waren 4 films en wij hebben’ Ginger en Rose’ gezien. We hebben alle vier het einde gemist. Emma lag te slapen en net voor het einde liet iemand een enorme scheet. Ik keek Miranda aan, aangezien ik dacht dat zij het was. Miranda keek mij aan, aangezien ze dacht dat ik het was. Na daarom gelachen te hebben ... hadden we het einde gemist. Toen we vroegen aan Paolo hoe het einde was, zei hij: ‘no losé, somebody farted, so i was distracted’ whahaha dus... ’s Avonds zijn we naar zandscruptulen geweest. Prachtig... Mijn favoriet is het oude mannetje samen met het oude vrouwtje ‘amor eterno’! (zie de foto’s) Dat is toch ieders wens?
National Park Chicamocha: de ‘Grand Canyon’ van Colombia. Emma had voor ons een tour geboekt en we gingen totaal verzorgd met een dagtrip op pad. De canyon kun je bewonderen door er met een kabelbaan overheen te gaan. Er omheen is een soort pretpark gemaakt met prachtige bloemen, struisvogels, geiten, attracties, restaurantjes, uitkijkpunt, etc. De canyon zelf is dus een grote bergspleet, welke begroeid is met cactussen en struikgewas waar je geiten ziet lopen en helemaal in de diepte een rivier grillig zijn weg vindt. Het was mooi om te zien, maar nou ook weer niet spectaculair... Overduidelijk ben ik enigzins verwend met de vergezichten in bijvoorbeeld Nepal of Afrika. Na het park zijn we lekker wezen lunchen in een authentiek dorpje en daarna gestruind over een markt. Al met al een heerlijk dagje. De volgende dag was het weer ‘tourtijd’. Vandaag zouden we langs verschillende dorpjes gaan. Eerst naar ‘Parque Natural el Gallineral’. Dit was een prachtig park en een heel heerlijke ‘Zen’ plek. Het is gelegen op een eiland gevormd door de rivier Fonce en Curiti ravijn in de buurt van de stad San Gil. Het heeft een oppervlakte van vier hectare grond bebouwd met 1.867 bomen, waarvan de takken behangen zijn met mossen (bakkebaarden); net gordijnen. De bomen waren prachtig en er hing een spirituele sfeer. We hebben even ‘boom geknuffeld’ en een wens geformuleerd vóórdat we een brug overliepen om daarna een dierbare (Miranda) te knuffelen om je wens uit te laten komen. Jullie begrijpen dat mijn hart openstond op deze plek... Irene en bomen... I love it! Ook hier ‘amor eterno’ door 2 verstrengelde eeuwenoude prachtige bomen... Wonderlijk en prachtig. In dit park heb ik een potje mieren gekocht om aan al mijn collega’s, familie en vrienden uit te delen. Hmmmm ;-) Vervolgens zijn we naar Barichara geweest, een koloniaal stadje welke in 1978 is uigeroepen tot cultureel erfgoed. Het is een schattig stadje,met witte huizen en keienstraatjes. Barichara komt van Barachalá en dat is een oud Guane woord (de originele bewoners van dit gebied): ‘een goede plek om te rusten’. Dat klopt, het stadje is heel vredelievend en heerlijk rustig met een schattig pleintje, leuke winkeltjes, prachtige kerk en een interessant museum waar je heel veel fossielen kunt vinden en een volledig intact gemummificeerde Guane mensje. Daarna zijn we nog in Guane en Curiti geweest. Ook schattige dorpjes om te zien en op de terugweg kregen we enorme vertraging doordat een rotsblok een stuk van de weg weggeslagen had. Uiteindelijk konden we er met de bus balancerend boven de afgrond net door en op naar een ongeruste Emma.
Bucaramanga is de hoofdstad van de provincie Satander en ontstaan in 1622. Het is vergeleken met Bogota een rustige, wel geordende stad met weinig bezienswaardigheden. Mensen ogen relaxter, het weer is zachter en warmer, de stad oogt schoner en gestructureerder; het verkeer houdt zich aan de regels en je ziet veel groen op straat. Ook leven de mensen minder dicht op elkaar. Al met al voelden we ons prettig in Bucaramanga. Hier was het ook dat ik mijn eerste en enige salsa les heb gekregen. Uiteraard gebeurde waar ik al bang voor was.... Ik kan aardig salsa dansen al zeg ik het zelf... ALLEEN, in mijn uppie. Tsja, ik ben nou eenmaal niet echt een hele goede ‘volger’ en dat maakte dan ook dat ik steevast na 1 minuut de man probeerde te leiden in plaats van andersom en dat dus de dans volledig in de soep liep. Ehm... Na gedanst te hebben met de lerares die mij wel stevig domineerde, lukte het aardig... Ik hou van dansen, maar ik ben er pijnlijk achtergekomen dat ik nog wel wat te leren heb in het swingen met de heupen en je afstemmen op een partner... Toch wel iets anders dan in het rond springen op een snoeiharde beat ;-) In Bucaramanga zijn we lekker bijgekomen onder de vleugels van de goede zorgen van Emma en Paolo; hele vriendelijke en lieve mensen. Ik mag een voorbeeld nemen aan hen qua vriendelijkheid en gastvrijheid. Ik ben heel dankbaar dat ik hen heb mogen ontmoeten en dat zij ons in hun huis hebben opgenomen. Hopelijk mag ik ooit hetzelfde terug geven. We hebben lekker gekeuteld in Bucaramanga, spulletjes wassen, skypen, Miranda heeft een prachtige metamorfose ondergaan bij de kapper en lekker gegeten in verschillende restaurantjes waar het vegetarische restaurant met kop en schouders bovenuit stak. Ik merk dat ik zo door de jaren heen steeds vegetarischer wordt. Niet alleen wegens ethische redenen, maar vooral ook omdat het gewoon héérlijk eten is!
Er is een tijd van komen en van gaan... op naar Bogota voor de laatste daagjes, een weerzien met Diana en daarna op naar huis!
Na een lange rit in de nachtbus, kwamen we dan eindelijk aan in Bucaramanga. Eerst gauw naar het toilet (want 1x toiletteren in de bus was genoeg; sommige dingen wil je niet graag overdoen) en daarna een taxi zien te scoren. Toiletten op reis zijn altijd een belevenis op zich. Nu die van de bus, was net zo... De deur klemde verschrikkelijk en als je dan met een oerkracht de deur opengetrokken had, kwam de lucht je al tegemoet om je op te slikken en te verzwelgen. Dus... Adem in en go, go, go! De ruimte was zo groot als de pot zelf en je kon er net voor staan. Hangen ging dus niet, aangezien je dan je knieen moet buigen en dus meer ruimte in neemt. Inmiddels, door het vele reizen, wordt je inventief. Ik ben op die wc geklommen, op de bril gaan staan en gaan hurken alsof het een Aziatisch toilet was (lees: gat in de grond). Bovendien ook hygienischer om steun te vinden bij de muren dichter bij het plafond, aangezien je redelijk door elkaar geschud wordt in zo’n bus, en makkelijker de deur weer te openen met je voet vanaf die hoogte. Ingenieus, al zeg ik het zelf ;-)
Na een taxirit werden we met open armen ontvangen bij Emma en Paolo. Ze hadden speciaal voor ons een slaapkamer ingericht. Het appartement was heerlijk; gelegen in een rustige buitenwijk, maar op korte afstand van de drukte. We mochten direct de specialiteit van de streek proeven: hormiga culona... Een dikke, grote, gebakken mier! Het smaakt naar crunchy pinda en was eigenlijk prima. Je bijt de kop eraf (die gooi je weg) en je eet het lijfje met pootjes. Die dag zijn we er meteen op uit getrokken.We zijn naar een grote mall geweest (beetje te vergelijken met Dubai Mall, maar dan kleiner) en daar naar het filmfestival. Er waren 4 films en wij hebben’ Ginger en Rose’ gezien. We hebben alle vier het einde gemist. Emma lag te slapen en net voor het einde liet iemand een enorme scheet. Ik keek Miranda aan, aangezien ik dacht dat zij het was. Miranda keek mij aan, aangezien ze dacht dat ik het was. Na daarom gelachen te hebben ... hadden we het einde gemist. Toen we vroegen aan Paolo hoe het einde was, zei hij: ‘no losé, somebody farted, so i was distracted’ whahaha dus... ’s Avonds zijn we naar zandscruptulen geweest. Prachtig... Mijn favoriet is het oude mannetje samen met het oude vrouwtje ‘amor eterno’! (zie de foto’s) Dat is toch ieders wens?
National Park Chicamocha: de ‘Grand Canyon’ van Colombia. Emma had voor ons een tour geboekt en we gingen totaal verzorgd met een dagtrip op pad. De canyon kun je bewonderen door er met een kabelbaan overheen te gaan. Er omheen is een soort pretpark gemaakt met prachtige bloemen, struisvogels, geiten, attracties, restaurantjes, uitkijkpunt, etc. De canyon zelf is dus een grote bergspleet, welke begroeid is met cactussen en struikgewas waar je geiten ziet lopen en helemaal in de diepte een rivier grillig zijn weg vindt. Het was mooi om te zien, maar nou ook weer niet spectaculair... Overduidelijk ben ik enigzins verwend met de vergezichten in bijvoorbeeld Nepal of Afrika. Na het park zijn we lekker wezen lunchen in een authentiek dorpje en daarna gestruind over een markt. Al met al een heerlijk dagje. De volgende dag was het weer ‘tourtijd’. Vandaag zouden we langs verschillende dorpjes gaan. Eerst naar ‘Parque Natural el Gallineral’. Dit was een prachtig park en een heel heerlijke ‘Zen’ plek. Het is gelegen op een eiland gevormd door de rivier Fonce en Curiti ravijn in de buurt van de stad San Gil. Het heeft een oppervlakte van vier hectare grond bebouwd met 1.867 bomen, waarvan de takken behangen zijn met mossen (bakkebaarden); net gordijnen. De bomen waren prachtig en er hing een spirituele sfeer. We hebben even ‘boom geknuffeld’ en een wens geformuleerd vóórdat we een brug overliepen om daarna een dierbare (Miranda) te knuffelen om je wens uit te laten komen. Jullie begrijpen dat mijn hart openstond op deze plek... Irene en bomen... I love it! Ook hier ‘amor eterno’ door 2 verstrengelde eeuwenoude prachtige bomen... Wonderlijk en prachtig. In dit park heb ik een potje mieren gekocht om aan al mijn collega’s, familie en vrienden uit te delen. Hmmmm ;-) Vervolgens zijn we naar Barichara geweest, een koloniaal stadje welke in 1978 is uigeroepen tot cultureel erfgoed. Het is een schattig stadje,met witte huizen en keienstraatjes. Barichara komt van Barachalá en dat is een oud Guane woord (de originele bewoners van dit gebied): ‘een goede plek om te rusten’. Dat klopt, het stadje is heel vredelievend en heerlijk rustig met een schattig pleintje, leuke winkeltjes, prachtige kerk en een interessant museum waar je heel veel fossielen kunt vinden en een volledig intact gemummificeerde Guane mensje. Daarna zijn we nog in Guane en Curiti geweest. Ook schattige dorpjes om te zien en op de terugweg kregen we enorme vertraging doordat een rotsblok een stuk van de weg weggeslagen had. Uiteindelijk konden we er met de bus balancerend boven de afgrond net door en op naar een ongeruste Emma.
Bucaramanga is de hoofdstad van de provincie Satander en ontstaan in 1622. Het is vergeleken met Bogota een rustige, wel geordende stad met weinig bezienswaardigheden. Mensen ogen relaxter, het weer is zachter en warmer, de stad oogt schoner en gestructureerder; het verkeer houdt zich aan de regels en je ziet veel groen op straat. Ook leven de mensen minder dicht op elkaar. Al met al voelden we ons prettig in Bucaramanga. Hier was het ook dat ik mijn eerste en enige salsa les heb gekregen. Uiteraard gebeurde waar ik al bang voor was.... Ik kan aardig salsa dansen al zeg ik het zelf... ALLEEN, in mijn uppie. Tsja, ik ben nou eenmaal niet echt een hele goede ‘volger’ en dat maakte dan ook dat ik steevast na 1 minuut de man probeerde te leiden in plaats van andersom en dat dus de dans volledig in de soep liep. Ehm... Na gedanst te hebben met de lerares die mij wel stevig domineerde, lukte het aardig... Ik hou van dansen, maar ik ben er pijnlijk achtergekomen dat ik nog wel wat te leren heb in het swingen met de heupen en je afstemmen op een partner... Toch wel iets anders dan in het rond springen op een snoeiharde beat ;-) In Bucaramanga zijn we lekker bijgekomen onder de vleugels van de goede zorgen van Emma en Paolo; hele vriendelijke en lieve mensen. Ik mag een voorbeeld nemen aan hen qua vriendelijkheid en gastvrijheid. Ik ben heel dankbaar dat ik hen heb mogen ontmoeten en dat zij ons in hun huis hebben opgenomen. Hopelijk mag ik ooit hetzelfde terug geven. We hebben lekker gekeuteld in Bucaramanga, spulletjes wassen, skypen, Miranda heeft een prachtige metamorfose ondergaan bij de kapper en lekker gegeten in verschillende restaurantjes waar het vegetarische restaurant met kop en schouders bovenuit stak. Ik merk dat ik zo door de jaren heen steeds vegetarischer wordt. Niet alleen wegens ethische redenen, maar vooral ook omdat het gewoon héérlijk eten is!
Er is een tijd van komen en van gaan... op naar Bogota voor de laatste daagjes, een weerzien met Diana en daarna op naar huis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
