Activiteitenprogramma ten top!

Dag 2 in Vang Vieng begon met normale tijd opstaan en op zoek naar een ontbijtje. We wilden graag die dag tuben. We wisten door de stroomstoring niet waar en of Mike aangekomen was de vorige avond laat nog of deze ochtend. Hij wilde ook graag tubing doen. Onderweg naar de ATM en ontbijt zagen we een activiteiten bureautje waar we even naar binnen liepen. Het was er best druk en we vroegen aan het mannetje achter het bureau of we de map even in mochten zien. Hij gaf die map en wij gingen op zoek naar iets over tubing. Al gauw sprong er 1 activiteitenprogramma uit: bezoek aan 2 grotten, waarvan je er 1 zou gaan ontdekken met een band (tubing) en daarna kayakken stroomafwaarts. Die klonk goed! Er waren nog andere mensen die ongeveer hetzelfde programma gingen doen, maar met nog een stuk hiking erbij. Nu daar had ik wel even genoeg van hahaha Maarrrr leuk dat we het programma wilden doen, alleen het zou beginnen om 9.30 en het was op dat moment... 9.30 :-) Okay, we moesten nog ontbijt halen, kijken of Mike gemaild had en anders hem maar even updaten dat we dit dus gingen doen en ik had mijn bikini niet in mijn tas zitten... Oh was allemaal geen probleem! Miranda kon broodjes halen aan de overkant, in de tussentijd mocht ik op de 'huiscomputer achter het bureautje' en daarna zou Miranda met de tuktuk meegaan met die andere mensen en werd ik even achterop de motorbike met en van de eigenaar naar ons guesthouse geraced om mijn bikini te halen hahaha zo makkelijk allemaal! Dus heb Mike even snel een mailtje gestuurd dat we dat programma gingen doen en dat als ie in Vang Vieng was wel met ons kon eten, maar dat we nu weg moesten. Daarna ben ik achterop de brommer gesprongen bij dat mannetje (super veel bekijks natuurlijk van alle local mensen langs de weg) om mijn bikini op te halen hahaha Op de terugweg van mijn guesthouse naar de 'ontmoetingsplek' met de tuktuk waar Miranda in zat, kwamen we langs het activiteiten bureautje en werd me een zak in mijn handen gedrukt met lunch voor iedereen hahaha Tsja... zo gaat dat hier. Scheurend op die brommer, zonder helm met rugzak en lunch voor zo'n 8 mensen op mijn schoot en geen hand vrij achter dat ventje met de haren in de wind was geweldig! En daar stond de tuktuk al te wachten, ha daar is Miranda weer ;-) In de tuktuk zat ook een nederlands paar en die waren ook al in Nepal geweest. Was heel fijn om hun verhalen te horen, wat ze allemaal hadden gedaan en gezien en hoe het was. Kathmandu schijnt dus een verschrikkelijke stad te zijn. Nog erger dan Bangkok! Heel druk, vies en vol. Nou daar kijk ik naar uit! Maar je schijnt in een kleiner dorpje net onder Kathmandu beter te kunnen vertoeven. Nou dat wordt 'm dus! Wel handig hoor, praten met andere reizigers :-) Goed, zij en een ander meisje gingen uiteindelijk uitstappen om te hiken en wij gingen alle kano's naar de overkant van de rivier brengen samen met onze gids. Miranda en ik hebben ons even ergens achteraf in onze bikini gehesen (dat is nog verdomd moeilijk gewikkeld in een saron, want oh wee als ze een stukje huid van je zien in Laos!) De vrouwen wassen zich trouwens allemaal in de Mekong in een saron gewikkeld. Alles gaat in een saron, kindjes lopen wel overal in een nakie in de rondte en mannen ook in hun onderbroek, maar de vrouwen altijd bedekt. Zelfs de oude besjes hihi Ja oma, ook jij bent nog verleidelijk ;-)

Goed wij stapten na onze verkleedpartij in een kano met zijn tweeen en onze gids die bond de andere kano's aan elkaar en wilde met al die kano's de rivier oversteken. Prima, ieder zijn ding... De rivier had een pittige stroming, maar Miranda en ik waren al snel aan de overkant netjes geparkeerd en wel hahaha Onze gids... ja die had het even wat moeilijker... 1 van de kano's was losgeraakt en hij stond midden in de rivier bij een paar rotsen en planten moeilijk te doen om alles bij elkaar te houden en tegelijkertijd weer vast te maken. Goed, na een zeer lange tijd heeft ie met mankracht de losgeraakte kano weer op het startpunt gekregen en de andere kano's naar de overkant. Niemand heeft hem geholpen, maar wel het halve dorp heeft staan kijken... Tsja, misschien toch niet zo hulpvaardig, dat Laos volkje? Ondertussen heb ik een troep Japanners op de foto genomen (hahaha die zie je hier alleen in troepen, trossen, groepen, hordes, zwermen, etc. voorbij komen met allemaal dezelfde petjes, kleding en herrie) Wel grappig gezicht en ik heb het voor elkaar gekregen om een kindje op de foto te krijgen (je ziet de benen van zijn vader er achter rennen om het kind weg te halen). De mensen vinden het niet fijn om op de foto te gaan (en terecht natuurlijk) hier in Laos. Je hoort ook altijd netjes eerst te vragen of je een foto mag nemen, maar soms mis je dan net 'HET fotomoment'. Over het algemeen neem ik dan ook liever maar geen foto's van de lokale bevolking, ik zou het ook niet prettig vinden. Maar voor kindjes heb ik toch een grote zwak hoor... dus soms kan ik het gewoon niet laten ;-) Na het kano avontuur, zijn onze gids en Miranda en ik naar de elephantcave gegaan. Het was totaal geen interessante grot (gewoon een uitholling met een paar boeddha beeldjes en de vorm van een olifante kop in het steen), maar omdat we wederom maar met ons 2-en waren kon de gids wel veel vertellen. In de grot was van steen een hele grote soort voetafdruk uitgehouwen in steen. Het was duidelijk een linkervoet.

Onze gids vertelde een verhaal over dat als er voeten afgebeeld worden van monniken, dat dat dan de linkervoet is. Dit omdat er een monnik was die leefde in de grot. Monniken leven daar in grotten voor de rust en worden gesupport door het dorp. Op een dag kwam er een meisje die geen raad wist. Ze kon niet werken, want ze was te klein en kon niet voor zichzelf zorgen. Ze wilde bij de monnik blijven en trouwen. Monniken mogen dat natuurlijk niet, maar de vrouw bleef aanhouden en anders zou ze zelfmoord plegen. Om haar te redden is de monnik dus maar overstag gegaan (ja ja, alleen daarom? ;-) hihi grapje) en toen hij haar ook een kind wilde schenken heeft hij haar aangeraakt met zijn rechtervoet. Vanaf dat moment heeft de Boeddha ervoor gezorgd dat zijn rechtervoet/been verlamd werd en kon hij die niet meer gebruiken. Zowiezo is de voet het laagste (onrein) in Laos. Je mag niet met je voeten richting de Boeddha staan en je mag nooit iets aanwijzen met je voeten of iets aanraken met je voeten. Alles moet met je handen! Dus toen had ie nog 1 heilige voet: de linker... Goed, na dat verhaal hebben we nog even de stokjes geschud voor een fortune boodschap (allebei kregen we geluk in de toekomst, maar mijn boodschap was specifiek dat ik goede dingen moest gaan doen om het goede te kunnen ontvangen) net als in Chang Mai en zijn we door de rijstvelden gelopen naar de andere grot waar we door zouden gaan tuben met de andere mensen samen.

We moesten wachten op de andere groep en in die tussentijd hebben we even zitten kletsen met een dame van Australie wier man ernaast lekker zat te kotsen met een hoop maagkrampen... goh, dat klinkt me bekend in de oren... ;-) Heb hem maar even wat tips gegeven: alleen water uit de flesjes drinken, zo weinig mogelijk vlees eten, alleen vers voedsel. Liever geen fruitshakes met ijs enzo... alles komt goed, alleen het duurt even... Toen de anderen er waren hebben we eerst met elkaar gegeten en daarna was het tijd om de grot te verkennen per band (tubing). Het water was heel erg koud en we hadden mensen er heel vuil uit zien komen, dus gewapend met alleen een bikini en de band zijn we de grot ingegaan. Er was een touwtje gespannen waarlangs we gingen met de band en daarna moesten we kruipend verder. Ja ja, je moet niet claustrofobisch zijn hahaha We moesten eerst een stukje door het water heen lopen over stenen (lekker pijnlijk) en het werd steeds lager. Iedereen moest op een gegeven moment tijgerend de grot door, maar ik ben zo klein en smal dat ik op mijn knieen nog net verder kon. We kwamen op een stukje waar we ons in moesten smeren met de modder en daarna een steentje op een hoop andere steentjes moesten leggen voor 'good luck'. Bij het einde van de grot, gingen we dezelfde weg weer terug en daarna naar de rivier voor een 15 km lange kano tocht. Jullie zullen het niet geloven, maar ik heb de hele weg gepeddeld! Het was weliswaar stroomafwaarts, maar dan toch ;-) Iedereen lekker nat gespetterd en bij de eerste de beste grote stroomversnelling zijn we omgekieperd hahaha maar alle spullen zijn droog gebleven en we hadden de grootste lol! Onderweg kwamen we nog een paar plekken tegen waar de muziek keihard stond en je lekker kon zuipen (met emmers tegelijk!). Dat was natuurlijk voor het tubing de rivier af. We hebben even een drankje gedaan en Miranda is van de glijbaan afgegaan. Ik had al snel een dozijn kleine puppy's gevonden.. zo schattig! Zie de foto's. We waren precies voor de schemering terug en hebben lekker een lange warme douche genomen. Mike was in geen velden of wegen te bekennen en uiteraard was er 's avonds weer een stroomstoring... Op 1 van de laatste foto's trouwens staat 'de huiscomputer' waarop ik ben geweest bij het eettentje hahaha Die avond hebben we meerdere verhalen gehoord van mensen die bestolen zijn of hun spullen waren verloren in het water enzo. Uiteindelijk dus een leuk feest en activiteiten dorpje, maar kijk uit voor je spullen! Gelukkig is ons niks overkomen! We hebben 's avonds nog wat gedronken en hebben een busticket geregeld voor de volgende dag om naar Vientiane te gaan.

De volgende dag hebben we in de ochtend op internet gezeten en lekker rustig ontbijtje gehad. Ook Mike ontmoet en verteld dat we die middag de bus zouden hebben naar Vientiane. Hij had een andere jongen ontmoet uit de UK, Lawrence en zou de volgende dag of midden in die nacht ook met hem aankomen in Vientiane. Ok, leuk dan spreken we daar af. We moesten haasten om de bus 's middags te halen, maar toch gelukt hahaha Wel gek opeens te moeten rennen in het oh zo relaxte Laos ;-) Maar de busreis verliep helemaal prima en we waren er tegen etenstijd. We zijn een paar guesthouses afgeweest en uiteindelijk een prima guesthouse gevonden. Tsja je zit in de hoofdstad dus het is allemaal net even wat viezer en ziet er allemaal echt minder uit... Maargoed, dat is normaal dan he?! hahaha Ja mensen, jullie herkennen me straks inderdaad echt niet meer terug! Ik ben bijna nergens meer bang of vies van hihi.

Nath, super leuk dat je gereageerd hebt! Hoe is het met je huisje en het samenwonen? Doe egbert de groetjes! Ik kan inderdaad op de meeste plaatsten wel op internet, maar de verbinding is vaak heel slecht en traag. De computers lopen vaak vast en kost natuurlijk allemaal geld. Ja ik leer echt geduldig te zijn hahaha Over dit verhaal heb ik b.v. 2,5 uur gedaan! Maargoed... Heb het er graag voor over en ik vind het super leuk om jullie reacties te lezen en wat van het thuisfront te horen!

Liefs uit het regenachtige en smerige, arme Cambodja! xxx