No alcohol and meat!

Daar zijn we dan, Hampi! Na een prima busreis ploften we neer in een net zo'n prima guesthouse 'Suresh' met warm water en een prachtig uitzicht op het dakterras. Hampi is een klein plaatsje ten oosten van Goa landinwaarts. Het plaatsje staat bekend om alle (restanten van) tempels. Het was ooit een metropolis van 500.000 mensen, maar nu is het niets meer dan een klein dorpje. De hindu cultuur viert hier hoogtij en met name worden de monkey gods aanbeden. Dit is vooral terug te vinden in de fresco’s, beelden en gebouwen voor de monkey god, Hanuman. Het plaatsje zelf is levendig op de Hampi Bazaar waar eten, snuisterijen en henna tattoo’s worden verkocht aan de toeristen. Het is werkelijk prachtig om hier rond te lopen met enorme stenen op elkaar gestapeld, af en toe onderbroken door bananenplantages en/ of rijstevelden. De eerste 2 dagen hebben we lekker rustig aan gedaan, het dorpje verkend en bij de rivier het dagelijkse leven gevolgd. Het is wonderbaarlijk wat zich daar allemaal afspeelt. Mensen poetsen hun tanden, drinken, wassen en scheren zichzelf naast elkaar in dezelfde rivier. Ook baden in de vroege morgen daar de olifanten en vaart er een bootje heen en weer om de toeristen naar de overkant te brengen en terug. Het dierenleven is hier divers, de koeien lopen nog steeds heilig honger te lijden, de straathonden maken elkaar af voor een rijstekorrel en loeien ’s avonds het duister in en apen berijden elkaar enthousiast in de felle zon met af en toe een pauze om luizen te pikken bij elkaar. In de tempels vinden we vleermuizen en de hagedissen schieten de schaduw in tussen de rotsen als zwetende puffende toeristen (met name indiers en russen) zich een weg banen over de rotsblokken. Uiteraard heb ik weer een hoop mooie plaatjes weten te schieten van de lokale bevolking (voorkeur voor rimpelige oudjes of kinderen) en ik moet zeggen dat hoe arm ze soms ook zijn, ze prachtige kleding dragen.

Natuurlijk hebben we ook een aantal avonturen meegemaakt hier. Ik zal ze niet in detail beschrijven, maar als ik jullie vertel dat oude vrouwtjes gewoon poepen op straat met rok omhoog terwijl je langsloopt; je aangevallen wordt door een vleermuis als je een tempel wilt bekijken; je straatkinderen kan laten schateren van het lachen door met ze te spelen op de bazaar (door ze in het rond te slingeren); je de heerlijkste Thali kan eten in het restaurant ‘The Mango Tree’ voor 80 rupees (E 1,20); je op een fiets (ja, echt waar ik heb gefietst! En nog blauwe billen...) de prachtige omgeving kan verkennen; je mag aanschouwen hoe de olifanten een ochtendbad nemen; hoe we met 570 treden de Anjanadri berg beklommen hebben om een prachtig uitzicht te genieten vanuit de Hanuman Tempel; je hier geen alcohol of vlees kunt nuttigen, maar de vegetarische lekkermijen en banana milkshakes dit meer dan goedmaken; hoe we met de brandende zon over zanderige ruines hebben gestruind en hoe we ons mannetje hebben gestaan in kruisverhoren van plakkende, stug volhoudende straatkindjes (Hello, hello, hello... HELLO!!! Name? Country? .... good. Now give me 100 rupees... Ja, dag!) , dan heb ik jullie vast al een redelijk complete indruk gegeven. Om het beeldend te maken, kunnen jullie de foto’s bekijken ;-) (behalve van het poepende oude vrouwtje met 3 tanden, dat durfde ik toch niet goed hoor hahaha). Vanavond gaan we met de nachtbus door naar Bangalore, nieuwe avonturen tegemoet!