het mysterie van de gele koeien

In het ‘onschuldige’ treinritje van 2 uur naar Mysore kregen we een fles water (over datum, zoals alles wat je hier koopt in India) en eten (beginnend met 1 soepstengel, cupje boter en beetje zout). Of het nu kwam door het eten of niet, na dit treinritje hadden zowel Matthijs als ik last van onze buik en begon het ‘Indian Crash Weight-loss Program’ :-) We hebben een guesthouse gevonden en de rest van de dag niets meer gedaan. Buikpijn... Gelukkig viel het mee bij mij en had ik alleen last van krampen (zoals ik wel vaker heb....). Daardoor ben ik de volgende dag alleen op pad gegaan om Mysore te verkennen. Ik had een super vriendelijke rickshaw driver gevonden, die me voor 300 rupies (E 5,-) de hele dag (van 10.00 tot 20.00) heeft rondgereden, me uitleg heeft gegeven over allerlei zaken en geduldig op me heeft staan wachten terwijl ik de bezienswaardigheden bezocht.

Eerst naar het Maharaja’s Palace. Dit was het voormalige verblijf van de Wodeyar maharajas, welke in 1912 herbouwt is door een britse architect, Henry Irwin, voor 4,5 miljoen rupies (delen door 64 voor euro’s). Bij de ingang werd er gezegd dat ik mijn camera moest afgegeven. Ehm even nadenken... Hell no! Na wat stampij gemaakt te hebben, mocht ik de camera meenemen, maar wel in de tas laten. Eenmaal binnen was het prachtig! Heerlijk over the top met een hoop pracht en praal. Prachtig om te pronken.... op een foto! :-) Dus heb ik een enorme zaal op de foto gezet, terwijl het groepje politieagenten in het midden van de zaal net even niet keken. Nog na-gniffelend over mijn gedurfde actie, liep ik verder en hoorde na 30 seconden: ma’am, please follow me... Sh* Politie! Of ik even wilde volgen naar een hoekje van de zaal en mijn camera wilde pakken uit mijn tas. Hij liet me zien dat er overal camera’s hingen: gesnapt! Tsja... ben dan ook geen geoefende inbreker ofzo... Oeps! Ik bood aan om mijn gemaakte foto te wissen, maar dat was geen optie. Al snel kwam er een tweede politieagent bij en mijn camera ging van hand tot hand, zo in een broekzak. Op dat moment begon het bij mij te borrelen en ik zei dat ik mijn camera terug wilde. ‘oh ja, geen probleem... 100 rupies!’ Mijn antwoord was natuurlijk: ‘nee’. Nou en ‘nee’, betekent hier ook ‘nee’; dus dat hoefde niet vertaald te worden. Nadat ze bleven volhouden, heb ik verteld dat dat corruptie is. Nou volgens hen was dat niet zo, want zij waren de politie.... Tsja, zoek dan het woord corruptie maar eens op in het woordenboek! Toen ik ze dat duidelijk maakte, kreeg ik een waarschuwing en mijn camera terug; met de mededeling dat ik wel foto’s mocht maken met mijn mobiel. Whahaha dat was nog eens een giller ;-) Die foto’s hebben jullie tegoed, want die moet ik thuis even uploaden. Buiten het paleis stond de Sweta Varahaswamy tempel. Deze was prachtig met muurschilderingen in alle kleuren, fresco’s en schilderingen op de vloeren. Elke tempel wordt bemand door een mannetje in een laken gewikkeld of laken omgebouwd tot theedoek als het wat warmer wordt, die je kan zegenen als je wat offert of geld doneert. Ze hebben liever niet dat je foto’s maakt, maar als je wat geld doneert en het netjes vraagt dan is een hoop mogelijk ;-)

Toen ik weer op de binnenplaats van het paleis kwam, werd ik gespot door een groep jongens. Ma’am what’s your name? Where from? Picture? Yes, sure… why not? Dat sterrenleventje zet ik gewoon voort! Maar, 1 voorwaarde: ik mocht ook een foto van hen nemen! Dat vonden ze wel leuk en daarna moest ik natuurlijk ook nog met hen allemaal appart op de foto én een hand schudden! Nu doe ik dat liever niet, want mannen hebben hier 3 gewoontes: rochelen/ spugen, keihard boeren en zak krabben... Maargoed, voor het vaderland: met een lach, een hand en ‘klik’! ;-)

Daarna op naar Chamundi Hill. Een berg met een hoogte van 1062 meter en 1 van de 8 meest heilige bergen van India. Bovenop die berg staat de Sri Chamundeswari tempel. Nu was er toevallig die dag een festival gaande en ik kon het niet laten om mee te gaan in die tempel gekte. Dus ik een kaartje gekocht en begeleid door een jochie, die erop stond dat ik een bloem en een stukje krant met wat krijtpoeder mee nam om te offeren, de tempel in gegaan. Plat gedrukt tussen alle hindoestanen die handen vouwend, biddend, rondjes draaiend om hun as de tempel in drongen om uiteindelijk gezegend te worden door... juist een mannetje in een laken! Ik ben natuurlijk ook weer met een stip rijker (de zegening) op mijn voorhoofd, al rondjes draaiend door de blubber/ nattigheid (je moet je slippers uitdoen als je een tempelcomplex betreedt) op mijn blote henna voetjes en dringend in de menigte die tempel door gedanst onder de aanmoedigingen van de hindoe vrouwen (vrouwen en mannen natuurlijk wel appart!). Aan het einde werd ik weer opgevangen door het jochie, die me begeleide naar mijn slippers en zonder schroom 20 rupies vroeg voor hetgeen ik van hem moest offeren... Hahaha slimpie ;-) Na mijn tempel-complex werd ik opgevangen door mijn trouwe rickshaw driver met een kopje chai (zonder melk!). Ze hadden chai (normaal: thee met kruiden en melk) gemaakt voor me met verse lemon, muntblaadjes en kruiden. Heerlijk! Daar heb ik ook een gele koe gefotografeerd. Je ziet ze door de hele stad lopen: geel met zwarte koeien. Ik heb aan meerdere mensen gevraagd wat het betekent en waarom ze geel gemaakt zijn, maar kreeg van niemand een duidelijk antwoord. The mystery stays unsolved... Halverwege de weg naar beneden (rollend om benzine te besparen) kon ik nog mooi een fotootje nemen van een enorme Nandi (5 meter hoog beeld van Shiva’s Bull) en vervolgden we onze weg naar het wassenbeelden museum, de St Philomena’s Cathedral, een olie en wierookmakerij en een zijdefabriek. Bij die laatste heb ik me indiase kleding laten aanmeten (zie foto’s). De volgende dag zouden we vertrekken uit Mysore, dus ze moesten het wel even binnen 2 uurtjes voor me in elkaar zetten. Tsja, ben nou eenmaal een ‘star’ in India... ;-)

’s avonds ben ik nog wezen kijken naar het paleis, aangezien elk weekend ze het paleis verlichten met ongelooflijk veel lichtjes. Het was gewoon betoverend! Samen met Matthijs ben ik de volgende dag nog over de markt gelopen en zijn we vertrokken naar Wayanad (Kalpetta). Eindelijk de natuur tegemoet en misschien wel wilde olifanten....

PS. Heb op de laatste dag ook knalgele schapen gezien!!??!