Avonturen op de eilanden van Laos

Veilig aan de overkant gekomen, met onze bagage zetten we onze eerste stappen op het grootste eiland van de Si Phan Don. De eilanden groep. Namelijk Don Kong (met een G!) Dit moest volgens de lonely planet een rustig eiland zijn. We hebben meteen maar wat guesthouses afgelopen en een prima kamer gevonden. Ook hadden we met het heen en weer lopen ook al een leuk plekje aan het water gezien om later wat te kunnen eten. Na een lekkere warme douche, zijn we dan ook een beetje het eiland gaan verkennen. Er stonden mooie bloemen en er waren veel kindjes die vrolijk met ons mee huppelden en contact zochten. Ook hadden we meteen een hondje die niet meer van onze zijde afweek. hahaha Zo vrolijk zijn we nog nooit ergens ontvangen! We bleken met een handje vol andere toeristen ook daadwerkelijk de enigen te zijn op dat eiland (afgezonderd van de locals dan, maar dat waren er ook maar weinig). Er was verder helemaal niets te doen of te zien op dat eiland behalve de rust... Nou die namen we dan ook. Lekker een stukje gelopen, langs de Wat (die zijn natuurlijk overal, ze komen nu mijn neus wel een beetje uit...) en daarna lekker wat eten en op internet om mijn weblog een beetje bij te werken. Ik heb daar zowaar frietjes met steak gegeten! Oh wat had ik even een behoefte aan wat anders dan rijst! En we pakten uit, we hebben ook een dessert gehad! Even onszelf trakteren mag af en toe ook wel toch ;-) Na het eten zijn we op internet gegaan, maar jeetje zodra ik zag hoe duur het was ben ik opgesprongen na een half uur en snel uitgelogd! Het was precies 3x zo duur als normaal! Tsja, ook wel een beetje logisch want op een eiland is alles duurder. De produkten moeten geimporteerd worden en computer per sateliet ofzo?! Heb er verder zelf ook geen verstand van... Nou dan zou ik wel wachten met internet totdat ik in Cambodja zou aankomen... We zijn die avond lekker op tijd weer teruggegaan naar het hostel, want een hele dag reizen is wel erg vermoeiend. Toen we het guesthouse binnenkwamen, zag ik een mega kakkerlak lopen over de toonbank. Het beest was nog groter dan mijn handpalm! Ik schrok me dood en gebaarde naar de gastvrouw dat dat beest er liep. Ze haalde haar schouders op en was duidelijk not impressed... Oeps, wat zou dat betekenen voor onze kamer?!? Okay, 1 trap op en daar stonden Miran en ik voor onze kamerdeur... Wie gaat er open doen? Wie DURFT er open te doen? Ik heb de deur voorzichtig geopend en deed het licht aan. Direct op dat moment zag ik een kakkerlak onder mijn grote backpack rennen en zag ik een grote op de muur naast mijn bed zitten... Okay, de horrorfilm begins! Onze tassen stonden open, want we hadden even niet aan kakkerlakken gedacht... Miran had eerst haar tas geinspecteerd, maar zag zo snel niks. Ik ben eerst gaan wachten totdat dat ding op de muur weggelopen was in 1 of ander gat van het plafond en ben daarna op mijn bed gaan staan en van boven mijn backpack opgepakt en flink gaan schudden. De kakkerlak verscheen echter niet... Totdat Miranda gilde dat ie aan de zijkant zat van mijn tas en op dat moment liet ik de tas los en vloog (JA, ZE KUNNEN OOK VLIEGEN!!) dat enge beest zo op mijn bed en ging onder mijn matras. Eh, jullie begrijpen dat ik vervolgens naar een stoel VLOOG en daar ben blijven staan. Miranda had dapper de kamer verder geinspecteerd, maar verder was er geen kakkerlak meer te bekennen behalve natuurlijk dat beest onder mijn matras... Nu slaap ik al een hele tijd niet meer in mijn muggennet (eigenlijk al niet meer sinds dat ik verdwaald ben geweest in de jungle...), dus ik hoefde niet onder mijn matras te zijn maar het idee... Nadat we onze tassen hadden geinspecteerd en alles in de flightbag gepropt hadden, zijn we dan toch maar gaan slapen. Jullie begrijpen natuurlijk ook dat ik niet binnen 5 min. in slaap gevallen ben die nacht! Gelukkig werd ik de volgende dag weer heelhuids wakker en op een nachtmerrie na, is me die nacht verder niks overkomen hahaha Misschien heeft de kakkerlak ook wel een horrorfilm doorstaan die nacht doordat ik op zijn rug lag... hahaha zo plat als een dubbeltje ;-) De volgende ochtend waren we echter blij dat we verder gingen naar het andere eiland! We staan trouwens meestal gewone tijd op 's ochtends als het licht wordt (voor jullie beeldvorming zo rond 6.00 of soms iets later)

We zouden naar Don Det gaan (in het hoogseizoen een party eiland, net als het plaatsje Vang Vieng maar nu een rustig maar gezellig eilandje. Toen we met het bootje daar aankwamen, zaten daar de meiden die we ontmoet hadden in de bustuktuk! Gezellig! We hadden de tassen daar neergezet en eerst eens even de rivier een stuk afgelopen om een leuk guesthouse te zoeken. Ze hadden daar allemaal bungalows, maar uiteindelijk bleek er maar 1 aanbieder te zijn van warm water. Het was een enorm stuk lopen, door kleine baggerpaadjes (want het regende daar al een paar dagen in de ochtend en avond), maar de bungalows zagen er leuk uit en waren net nieuw. Die dag hebben we lekker relax gedaan. We hebben op internet gezeten, fietsen gehuurd (want we wilden de volgende dag de 2 eilanden Don Det en Don Kon (zonder G!) gaan verkennen), was gedaan en lekker gelezen. Ook hebben we natuurlijk een tijdje zitten kletsen met die meiden en er bleek nog een Australische man bij te zijn. Ik ben al hun namen vergeten (sorry!)

De laatste dag op de eilanden zijn we vroeg opgestaan, aangezien we de eilanden wilden gaan verkennen per fiets en we hadden gehoord dat we de grootste kans hadden om dolfijnen te zien aan de zuidkant van Don Det 's morgens vroeg of einde middag. We hebben dus vroeg ontbeten bij een leuk tentje aan de Mekong met heerlijke pannekoek met banaan en kregen een warm stokbroodje mee voor de lunch verpakt. Daarna zijn we maar gewoon gaan fietsen over de enige weg die er was op hoop van zegen naar de zuidpunt van het eiland. De weg was niets meer dan modder, kuilen en stenen door enorme rijstvelden. Na 1 minuut fietsen had ik al flinke pijn in mijn billen en na 2 min. was het al echt niet meer te houden, maar we gingen door tot het bittere eind. Wat zijn we toch die hards! ;-) Wel komisch hoor van die truttige kinderfietsjes met mandje... hahaha zie de foto's. We moesten halverwege een brug over en daar moest je voor betalen, maar aangezien ze zo vroeg geen toeristen verwachten blijkbaar was die brug voor ons gratis ;-) Ook hebben we 2 honden gezien die aan elkaar vastzaten met de achterkanten. Heb maar geen foto genomen, beetje luguber... Uiteindelijk kwamen we dan op een doodpunt aan en jahoor daar kwam meteen al een man op ons af om een bootje te verhuren om de dolfijnen te zien. Het was precies de prijs die de serveerster van het eten van de vorige dag had aangegeven en toevallig kwam er ook net een engelsman met zijn gids aanlopen om ook een boot te huren. Dus we konden de prijs met zijn vieren delen. Prima! Ook kwam er net een bootje terugvaren en hebben we even snel aan die mensen (belgisch paar en 2 nederlandse jongens) gevraagd of er daadwerkelijk dolfijnen zaten. En ja! Maar wel ver in de verte... Dus ook wij werden in het bootje geladen. Al snel bleek dat de engelsman een jurist was en alleen reisde met een prive gids. Het was zijn vakantie. Die man leek een beetje op mister bean en hij was ook zo verschrikkelijk grappig! We hebben dus met hem samen de dolfijnen bekeken (tussen Cambodja en Laos zwemmen daar 13 dolfijnen). Ze worden wel steeds minder, amar ze weten niet hoe dat komt. Er zitten 2 kleintjes. Je zag ze regelmatig bovenkomen en kon ze goed bekijken. Natuurlijk was het wel in de verte en kon je ze niet aanraken, want het waren wilde dolfijnen maar ze waren goed te zien. Prachtig gezicht hoor die beestjes. Nancy, echt wat voor jou! Met Geoff (de engelsman) klikte het enorm en we zijn zo brutaal geweest om na de dolfijnen te vragen of we met hem en zijn gids meemochten. Hij was goed gezelschap en waar vindt je nu gratis een engels sprekende gids die zo goed de weg weet overal? Juist, nergens... Maar wij dus wel! ;-) Dus hebben we de fietsen gepakt en met Geoff en de gids meegegaan, op naar de waterval! Nou die hadden we zonder hen dus mooi echt niet gevonden! We zijn allerlei kleine straatjes en dorpjes ingegaan en dwars door een Wat heen gefietst voordat we eindelijk bij de waterval aankwamen. Deze was super breed en groot. Het was niet zo'n mooie als in Luang Prabang, maar wel spectaculair. Na de waterval zijn we wat gaan lunchen met Geoff en hebben we voor het eerst Larp gegeten (traditioneel Laos gerecht wat je kunt eten met kip of vis). We hebben het met vis gegeten en het was echt heerlijk! Na het eten zagen we aan de lucht dat het snel zou gaan regenen en hebben we afscheid genomen van Geoff om terug te fietsen naar onze bungalow. Miran had nog een lekke band, maar gelukkig konden we die een paar meter verderop oppompen en hebben we het stuk terug volledig gered. We waren precies voor de enorme bui binnen! Onze was hing nog buiten en was nog niet droog, dus we moesten maar duimen dat het de volgende morgen vroeg wel droog zou zijn, want dan zouden we weer vertrekken naar Cambodja! 's avonds hebben we gegeten in een restaurantje waar ook een groepje hollanders zat (3 meiden en 2 jongens) en daar hebben we gezellig mee zitten kletsen de hele avond. Zij vertelden dat er van de week een nachtbus over de kop was geslagen van Vientiane naar Pakse met een aantal doden... eh oeps, wij zaten ook rond die tijd in de nachtbus! Een engeltje op onze schouder?!

Om verder antwoord te geven op al jullie vragen: ik heb nog niet hoeven dweilen hier in Cambodja! In Phnom Penh en Siem Riep heb ik beiden wel water gezien, maar geen overstromingen. We gaan morgen naar de stranden van Sihanoukville en daarna terug naar Bangkok (daar worden nu tijdelijke bruggen gebouwd dus zal daar wel heftig zijn...). Maar gaat dus allemaal nog goed en ben nog steeds niet bruin :-( Dikke kus en veel liefs