Rennen!

Een spannende dag is aangebroken! Border crossing Cambodia! Van Veun Kham in Laos naar Dom Kralor in Cambodia. In de bus naar Cambodia gingen de verhalen van het Belgische stel nogmaals door mijn hoofd... Zorg dat je niet afgezet wordt! Na een paar uur kwamen we dan bij de grens aan met onze minivan en er stonden nog geen mensen. Eerst krijg je natuurlijk een stempel van de Laos mensen om het land te verlaten en vervolgens moet je je 'inchecken' in Cambodia met je visum en krijg je een nieuwe stempel. Voor ons ging een jongen van de USA (Andrew) het als eerste proberen. Hij zou een stempel krijgen, maar moest 2 dollar betalen voor het verkrijgen van dat ding! Nou dat ging hij mooi niet betalen. We dachten dat als hij ging betalen, wij allemaal moesten betalen en niet alleen bij het verlaten van Laos, maar al helemaal erna want anders ben je letterlijk nergens... 'uitgecheckt' uit Laos en nog niet 'ingecheckt' in Cambodja. Dan gaan ze natuurlijk voor die laatste stempel veel geld vragen! Andrew hield dus vol dat hij niet wilde betalen. Al snel vormde zich een enorme rij en kwamen er steeds meer bussen... Eerst probeerde hij het met een lach en een grapje, maar hij kwam er echt niet door. Daarna wilde hij de naam hebben van de politieagent en zei hij dat ie een brief ging sturen naar de Laos government... Oei, zou dat nog gevolgen krijgen?

Na lang te hebben gepraat, heeft hij dan toch maar die 2 dollar betaald, aangezien andere mensen ongeduldig werden en over Andrews hoofd heen het geld betaalden en hun stempel kregen. Toen waren wij aan de beurt. Ik had al het geld uit mijn portomonnee gehaald, behalve een 2000 kip biljet van Laos (20 eurocent) en 50 bath van Thailand (1,25 euro) aangezien ik alleen maar 2 briefjes verder had van 100 USD en dat wilde ik natuurlijk niet laten zien anders was ik meteen de sjaak! Mooi dat ze me niet door lieten! Ik kon wachten totdat iedereen geweest was en negeerden me volledig. Uiteindelijk kwam onze buschauffeur naar me toe dat hij me het geld wel wilde lenen (Miranda had het natuurlijk ook, maar ik wilde gewoon niet betalen...), dus toen werd de situatie lastiger. Toen kon ik niet meer zeggen dat ik het geld niet had :-( Uiteindelijk heb ik die 2 dollar dan maar van Miran gebruikt en mijn stempel gekregen. Okay afgezet voor 2 dollar... Het is natuurlijk het geld niet, want dat is zo weinig maar het gaat om het principe! Ik kan het gewoon niet uitstaan dat de politie dus alle toeristen afzet voor een klein bedrag (zo klein dat niemand er natuurlijk werk van maakt om het te melden bij de government ofzo) en zo dus er mee wegkomen ook nog! Maargoed, we konden doorlopen. We hadden onze visums al dus die hindernis konden we overslaan. De volgende horde was een health check. We kregen een thermometer op ons voorhoofd gedrukt om te kijken of we ziek waren, moesten een formuliertje invullen en kregen daarna een geel papiertje met een telefoonnummer van een dokterspost (ja sure, alsof ze dokters hebben in Cambodja!) Ik vertelde het vrouwtje dat ik kerngezond was, geen telefoonnummer nodig had en al zeker niet ging betalen. Ja, dat was dan 1 dollar... big smile... Eh, laat me even nadenken... eh NEE! Heb ook met een big smile gezegd dat ik kerngezond ben en blijf, vriendelijk bedankt voor haar bezorgdheid maar dat ik het tel. nr niet nodig zou hebben en heb haar het gele briefje teruggeven. Daarna heb ik me omgedraaid en ben naar de volgende hindernis gelopen (de stempel om Cambodia in te mogen!) Ik had het health vrouwtje afgeschud en Miranda gelukkig ook. Toen ik bij de laatste post aankwam (al die tijd slepend met mijn grote en kleine backpack) heb ik mijn paspoort gegeven aan een mannetje die mijn paspoort bekeek en deze doorgaf aan 'de stempelman' Ik heb hem vriendelijk gevraagd de stempel netjes op een bepaalde plek in mijn paspoort te zetten en dat deed dan ook. Vervolgens ging mijn paspoort naar de hand van de laatste man en die zei opeens 2 dollar! Ja dag... niet weer! Ondertussen waren er meerdere mensen tegelijk bezig daar om hun stempel te krijgen en een ander meisje kreeg ipv haar eigen paspoort, mijn paspoort in haar handen gedrukt. Ze zei: 'That's not my passport!' eh, nee maar wel die van mij! hihi Ik griste mijn paspoort terug en toen riep die man weer: 2 dollar! Ik zei met mijn liefste glimlach dat ik dat niet ging betalen, maar het was een stugge... 2 dollar! Ik zei nog een keer dat ik niet ging betalen voor een stempel, maar hij bleef volhouden. Okay in een splitsecond heb ik toen besloten om... te rennen! Dus daar ging ik met mijn backpacks op mijn rug en buik, rennend de grens over! natuurlijk totaal niet slim.. In Cambodja notabene! maargoed, ik deed het al dus dan maar opschieten dacht ik... Met 3 bussen in zicht aan de overkant ben ik dus overgerend haahha achteraf gezien ook wel hilarisch... Toen ik in Cambodja was, wilde ik voor de zekerheid nog wel bij iemand mijn stempel checken. De eerste wie ik zag was... Andrew, maar toen ik bij hem in de buurt kwam zag ik dat hij druk in gesprek was met een politieagent. Hij werd volledig doorgezaagd en moest al zijn spullen laten checken enzo.... Tsja, had ie maar niet zo bijdehand moeten doen bij de eerste stempel... Dus, van richting veranderd en daar stond een ander stel. Ik heb mijn stempel gecheckt en die bleek prima. Miranda kwam even later ook aan en die had uiteindelijk 1 dollar uitonderhandeld voor haar 2e stempel. Nadat ik het op een lopen gezet had, heeft ze net gedaan alsof ze mij niet kende en die dollar uitonderhandeld. Goed, uiteindelijk dus de border crossing overleefd en zonder al te veel geld kwijt te zijn. We moesten uiteindelijk nog lang wachten op Andrew. Al zijn bagage was doorgenomen en al zijn papieren. Overal hadden ze kopieen van gemaakt incl visakaart etc. Zodra we in Stung Treng aankwamen, moest hij natuurlijk alles blokkeren en opnieuw aanvragen...