heartbreaking

Daar waren we dan: Cambodia! We stapten uit in Stung Treng, wilden een guesthouse en internet en dan rustig bekijken waar we verder naartoe wilden reizen. De mensen in de bus hadden al verteld dat er in Stung Treng niks te beleven was, dus rust... Andrew stapte ook uit in Stung Treng, dus we hadden weer een nieuwe buddy. We werden door een mannetje van de bus geleid naar een guesthouse en we hebben de kamer bekeken. Dat was dus verschrikkelijk! De gaten zaten in de muren, de douche hing met tape vast, je moest de wc doorspoelen met een schepje water en de rest was een vies bed en beton... Andrew vond het prima, maar wij niet. De jongen wilde ons nog een hotel laten zien voor 7 dollar, het was van zijn oom. Dat hotel bleek prima te zijn, zeer mooi zelfs (met kroonluchters enzo). De jongen bleek James te heten en was zeer zeker geinteresseerd in Miranda. Hij wilde ons een tour verkopen in Ban Lung (naar het noord-oosten), want daar wilden we graag naartoe maar tegelijk ging hij letterlijk zichzelf verkopen aan Miranda. Al zijn kwaliteiten werden benoemd en ondertussen was hij op, om, over, langs, etc. Miranda. Ik heb gevraagd of ik maar even de gang op moest dan hadden ze wat privacy?! Gelukkig begreep hij de hint, want Miran moest er niks van hebben hahaha Uiteindelijk liet ie ons met rust en konden we op zoek naar een internet cafe en een broodje. Andrew ging ondertussen al zijn passen blokkeren en we zouden hem meeten voor dinner. Miran en ik hebben het stadje rondgelopen en my god wat was dit vreselijk! Overal afval op straat, echt een vieze stad. We werden direct flink afgezet bij het kopen van een broodje en er was geen internetcafe te vinden... Uiteindelijk ben ik maar in een hotel/restaurant op de computer geweest. 's Avonds zijn we de markt opgegaan met Andrew om te eten. Er waren flink wat kraampjes en we hebben overal wat gekocht en een soort tapas tafel gemaakt. We hadden maiskolven, soort schelpjes met zeediertjes, een vogeltje met alles erop en eraan (zie foto's), kip drumsticks en een vruchtenshake. Voor het laatste waren we eigenlijk wel huiverig, want we hadden gezien hoe het ijs werd getransporteerd naar de winkels: Het werd gemaakt in een enorm blok in een garage. Daar lag het blok gewoon op de betonnen smerige vloer. Het werd vervolgens met een roestige zaag in stukken gezaagd en met een ijspriem in kleine stukjes geslagen. Daarna werd het met een roestige schep van de grond afgeschept in vieze hergebruikte plastic tonnen en deze werden weer in de truck geladen om rond te brengen bij de winkels. Hmmmmmm, tsja, wat moet je daar van denken? Buiten dat het natuurlijk ook gewoon kraanwater is, waarschijnlijk uit de bruinige Mekong?! Maargoed, lekker fruitshakeje dus ;-) gemaakt van gemalen ijs, vruchten, melk en suikerwater. De volgende dag heb ik gezien dat de huisregels van Cambodja in de hotels ook wel verschilden van die in Laos (zie foto's!)... Er bekroop me een onbehaaglijk gevoel....

We vertrokken naar Ban Lung, Noord Oosten van Cambodja. Daar had je een prachtig natuurgebied met mooie watervallen, een kratermeer, een bijzondere begraafplaats, rijstvelden en rubberplantages. Een prachtig gebied. We zijn per minivan naar Ban Lung gereden. Een rit van ongeveer 6 uur. Onderweg had de chauffeur nog meerdere klusjes te klaren... Hij moest ergens een pakketje ophalen bij een politieagentenpost (ik zag in de ogen van de chauffeur toen hij het pakje aanpakte en terugliep naar de auto, dat het niet klopte!), hij moest ergens midden in de rimboe een enorm stuk hout (waar ze van die meubels van maken) inladen en meenemen en moest hier en daar nog eten afleveren/kopen. Dus de rit duurde lang. De weg was vreselijk! Enorme gaten en kuilen, alles was modderig en glad doordat het flink had geregend en naast de weg stond alles blank. We werden echt door elkaar geschud (het leek net de truck in Afrika!) Langs de weg zagen we soms kleine hutjes die van riet gemaakt waren en kindjes spelen in hun nakie met bolle buikjes... Soms vervoerden ze hele huishoudens op een brommer, niet normaal! Eenmaal aankomen in Ban Lung, regende het keihard! We hadden trek en wilden wat eten. We hadden het eerste guesthouse bekeken en waren er niet heel kapot van, maar we konden daar onze tassen even stallen en de markt opgaan om wat te eten. daarna konden we nog wat andere guesthouses checken en een beslissing nemen. We gingen met zijn drieen naar de markt en daar kreeg ik de schrik van mijn leven. Wat een cultuurshock! Hier was ik niet op voorbereid... Ik kreeg al zo'n voorgevoel bij het oversteken van de grens, het regelement in het hotel (no drugs, no weapons and handgranates, no childsex, etc.), het verschrikkelijke stadje Stung Treng en de weg naar ban Lung, maar dit sloeg alles! De dieren renden verlaten overal rond (honden, katten, kippen, etc.), totaal verloederd en wild. Ze fokten maar in het rond. Vreselijk veel afval, overal. Een enorme stank, niet te harden, van straatvuil/ huishoudvuil. Kinderen spelend te midden van die rotzooi, in hun nakie of enorm versleten kleren (vies met gaten). Eten op de markt was vol met vliegen en insecten en sommig fruit rotte gewoon weg... Kinderen werden verschoond boven de te verkopen etenswaren en andere spullen. Kinderen met honger buikjes, zwervende en bedelende mensen over straat. Overal kakkerlakken, muggen, andere vieze insecten. Ik heb een foto gemaakt van een stukje markt, het is een kleine impressie. Ik was echt overdonderd en voelde me vreselijk. Dit was heartbreaking! In 1 guesthouse hadden ze zelfs houten versiering aan de wand hangen van houten kakkerlakken! Alsof ze er trots op zijn! We hadden uiteindelijk maar een droog broodje gehaald, want ik moest echt proberen niet te kotsen terwijl ik de markt overliep. Daarna hadden we net even buiten het centrum een leuk guesthouse gevonden met ruime kamers voor 7 USD met ons 2 en vriendelijke mensen: tribal guesthouse. Ook konden we bij hun een motorcycle huren voor 4 USD ipv 6 USD dus dat was mooi meegenomen. Je kunt hier trouwens met zowel USD betalen als Riel (4000 riel = 1 dollar), om het makkelijk te maken... haahha ;-) Miran en ik zijn meteen die middag de motorfiets op gesprongen om een waterval te gaan zien en Andrew wilde naar het kratermeer lopen 4 km uit de stad. De volgende dag zouden we dan samen een motorbike huren of als we meer mensen konden vinden: een auto huren.... Miran en ik zijn op de brommer naar de Chaa Ong waterval gegaan. De wegen waren niet meer dan glibberige blubberpaadjes vol met gaten en stenen en we zijn dorpjes tegengekomen waren hele gezinnen in hutjes op palen sliepen (nog ergere hutjes dan in Suriname!). Ik ben op de foto geweest met een gezin wat buiten aan het spelen was. De kinderen waren wel allemaal heel enthousiast en riepen overal keihard:'hello!', ze zwaaiden allemaal heel uitgelaten en wilden high five doen. Super leuk natuurlijk, maar ook heel schrijnend... De mensen kunnen verder geen woord engels, maar dan ook echt geen woord! Gelukkig stonden om de paar 100 meter borden die ons naar de waterval wezen, want anders hadden we het nooit kunnen vinden. De waterval was mooi. Er was ook een soort grot achter (zie de foto's). We hebben mooie foto's gemaakt en helaas kwam Miran er daar achter dat haar filmcamera stuk was. Ze kon nog wel opnemen, maar kon niet zien wat ze opnam. Haar beeldscherm draadje had het begeven... Balen natuurlijk! Ook werd ik nog aangevallen door grote zwarte mieren (ja, die bijten dus ook!), het blijft pijn doen. je raakt er niet aan gewend... Gelukkig waren we precies op tijd terug bij het guesthouse voordat er een wolkbreuk losbarstte. Jeetje wat een bui! Het regende zo hard, dat de meiden van het guesthouse gingen zwemmen in de uitbouw van het guesthouse. Ze waren aan het bouwen, maar door de hevige regenval liep het al snel vol water haahha Ze hadden de tijd van hun leven ;-) Toen we daarna de weg afliepen om wat te gaan eten, kwamen we Andrew tegen (helemaal doorweekt). Hij kwam teruglopen van het meer.... :-) Grappig! Miran en ik zijn gaan eten bij de Orchid en hebben daar gesproken met een local die een project leidde voor mensen uit de UK om les te geven (summerschool) aan local kinderen daar in Ban Lung. Hij vertelde ons ook dat we beter met een gids het gebied konden verkennen, zodat we konden profiteren van zijn engelse uitleg maar ook van zijn 4WD auto en rijkunsten. We zouden de volgende ochtend tijdens het ontbijt met Andrew overleggen...