Avonturen in Bengaluru

Voordat ik jullie meeneem naar het bruisende Bengaluru wil ik jullie nog graag een ervaring in Hampi beschrijven. Ik wilde zo’n henna tattoo laten zetten op mijn voeten (om in te burgeren ;-)). We kwamen uit bij een bordje ‘henna diseng’ (henna design). Nou, dacht ik, henna is niet voor altijd, dus i’ll give it a try! Er bleek achter de shop met allerlei verkooptroepjes ook een woonhuisje te zitten en we mochten naar binnen. We werden geparkeerd op de enige 2 plastic stoeltjes (samen met een grote-, een kleine kast en een tv) die er waren in de blauw geschilderde ruimte van klei en er kwam een jong meisje te voorschijn; ze leek 14, maar bleek later 18 te zijn. Jahoor, ze kon die henna wel zetten maar op voorwaarde dat ze haar eigen design mocht doen. Ik mocht wel richting bepalen door 2 boekjes door te nemen, maar zij gaf haar eigen draai eraan. Het resultaat na een uur: geweldig! Ze is goed, vriendelijk, heeft zichzelf Engels aangleerd en Hindi (haar eigen taal is Kannada) en heeft ons een hoop verteld over de cultuur. Daar zijn we b.v. te weten gekomen dat elke kaste andere vormen op zijn voorhoofd draagt met wit krijtpoeder (hun kaste heeft 3 horizontale strepen), dat de stip op het voorhoofd een ‘Bindi’ heet en alleen de functie heeft van ‘schoonheid’ (ze heeft me er direct 1 gegeven om te dragen in bijpassende kleur van mijn hennavoetjes), dat een adres bestaat uit een straat in een dorp, behorend bij stad, in district, in staat, in een land. Geen huisnummers, geen postcodes. Dus als jullie ooit net zulke henna voetjes willen als ik dan moeten jullie vragen naar Joythi Yankanagouda in de Oni (straat) Sosieti in Hampi en dan komt alles goed :-) We hebben kennis gemaakt met vader, Joythi en haar 2 broers en het was echt leuk om weer eens bij locals opgenomen te worden. Volgende keer als we weer in Hampi zouden komen, dan mogen we in haar huis verblijven... Hoe gastvriendelijk is uw huis?

Na deze ervaring zijn we met Paul, een zweedse vriend (iedereen die je de hand hebt geschud is meteen een vriend!), gaan eten en hebben daarna opgevouwen (echte vrienden!) met 3 backpacks, een gitaar en de tiktik/ rikshaw/ auto driver een ritje door het pikkedonker gemaakt naar Hospet onder het gejoel van de straathonden en een prachtige sterrenhemel. De nachtbus was wederom een nachtmerrie. Koud, bumpy and noisy (zelfs midden in de nacht MOET je schijnbaar toeteren voor elke sprinkhaan die overvliegt). Al heel vroeg kwamen we aan in Bangaluru. Een stad waar ik niet echt naar uit gekeken had. Matthijs is een stadsmens met kunst en cultuur interesses, ik ben een natuurmens. Al snel hadden we een rikshaw gevonden die ons met een enorme grijns afzette (zowel in geld, als bij het hotel).

Die dag hebben we meteen gebruikt om een hoop sightseeing te doen en ik vond het zowaar leuk! Het begon met een dans-, en acrobatische show op een groot veld voor Republic Day. Het festival wordt vooral met bloemen en dans gevierd. Groepen van verschillende scholen namen het tegen elkaar op voor publiek met mooie shows in prachtige kostuums. Helaas mochten we geen foto’s maken, maar we ontmoetten een local en die gaat zijn foto’s naar ons opsturen. Verder zijn we in het Vishveswaraiah (technologisch) museum geweest (leuk voor kinderen!), in de Venkatappa Art Gallery (godzijdank maar 20 schilderijen), in het Aquarium, in het Cubbon Park (dorre bedoeling; uitvalsbasis voor ‘school couples die van school spijbelen’: uigesproken met minachting door een oude indier) en in Lalbagh (Botanische tuinen). Die tuinen waren fantastisch, aangezien er bloemenshows waren voor Republik Day en half Bengaluru uitgelopen was om daar die shows te bekijken. Compleet met balonnen, popcorn standjes, etc. maakten die indiers er een dagje uit van. Op de foto’s zie je de mensenmassa’s voortgedreven door de politie met fluitje en stok om de massa in beweging te houden (oh, zo voelen die heilige koeien zich hier in India!). Aan het einde gingen we op een grote rots even uitpuffen en voor dat we het wisten stond die menigte in de rij om met ons op de foto te gaan! Echt waar, geen geintje.... ‘Being a star for 1 day’! Ik denk dat we ongeveer 100 foto’s hebben gemaakt met families, stelletjes, kinderen, etc. etc. Ongeveer een uur lang foto’s maken en handjes schudden (Country? Name? Do you like India? En tegen Matthijs een goede one liner: ‘how much do you earn?’ Ik heb de dag afgesloten met koekjes en water als avondeten, studerend met een stimulerend achtergrondmuziekje uit de bar die verrassend onder onze hotelkamer bleek te zitten.... Tsja, daarom moesten we 2 nachten vooruit betalen ;-) Boem boem i’m sexy and i know it boem boem; boem boem i’m a discodancer boem boem. Maargoed dat het nachtleven hier over is om 24.00 :-)

De volgende dag hebben we het Bangaluru Palace gezien (prachtig zowel van binnen als buiten; net alsof het niet echt is; soort gebouw van de Efteling), de Bull Temple (heb ook meteen zijn kont even gefotografeerd en ben daar gezegend door nog een stip op mijn hoofd te laten zetten), het Government Museum (was leuk, met veel beelden!), wat kleinere en enorm kleurrijke tempels en ’s avonds de Indira Gandhi Musical Fountain. Dit was een show van een half uur met water, licht en muziek. Door Matthijs omgedoopt tot ‘singing fountain’.

Uiteindelijk heb ik genoten van Bengalore met zijn uitlaatgassen, vuilnishopen, rikshaw drivers die zelfs Matthijs kwaad kunnen krijgen! ’Sir, you can put the meter on, or we wil jump out’(alsof we dat zouden doen met backpack en al uit een rijdende rikshaw in dat mierennest; maar hij was overtuigend ;-)), vreselijk aangegeven wegennetwerk en 24/7 toeterend verkeer, wat als mieren door elkaar racet, elke zebra en rood licht negerend (ze zijn tenminste wel consequent!). Hierna Mysore voor een paar dagen, via een ‘onschuldig’ treinritje van 2 uur waar het ‘Indian Crash Weight-loss Program’ begon....