Cartagena

Leuk dat iedereen me een update geeft over zichzelf, thanks! Ben blij dat er eindelijk ook goed weer is in NL :-)

Cartagena de Indias is een stad aan de Caribische kust in het noorden. De oude stad is omgeven door een enorme stenen muur en daar binnen ziet het er nog oud koloniaal uit met schattige houten balkonnetjes bezaaid met bougainvilles in verschillende prachtige kleuren, smalle straatjes en leuke gezellige pleintjes waar oude mannetjes een spelletje schaak op straat spelen en we zo mochten aanhaken. Brrrr, echt wat voor jou! ;-) Er zijn veel verschillende dingen te doen en te zien in en om de stad. Gewoon gezellig door het oude centrum kuieren hoort daar zeker bij. We hebben verschillende keren gegeten bij een crêpes restaurant. Heerlijk!

Het Palacio de la Inquisición is ook een voorbeeld van de late koloniale bouw, met mooie houten balkonnen, barokke stenen entree en schattige binnenhofjes. Het is ook hier waar heksen terecht werden gesteld. De terechtstelling gebeurde altijd met een 'eerlijk' proces, waarbij niemand ooit onschuldig bevonden is en allemaal gemarteld en gedood zijn. De beschuldigden werden eerst gewogen. De onschuldigen zouden een kilo moeten wegen voor elke centimeter van hun lengte vanaf 1 meter lang. Iedereen daarboven of onder werd schuldig bevonden van hekserij en ondervraagd tijdens marteling met 33 vaststaande vragen; b.v. Hoe kan je door de lucht vliegen, waarom heb je kwaad gedaan, wat voor eten neem je tot je, etc. Het doel van deze inquisitie was om de criminele daden te berechten die begaan werden tegen het geloof en visie van de heilige kerk. Echt alle soorten martelwerktuigen heb ik gezien, de één nog gruwelijker dan de ander. Je zou gewoon geloven dat de mensen uiteindelijk uitkeken naar de guillotine of ophanging, welke werktuigen ook netjes stonden opgesteld in het binnenhofje......

Cartagena heb ik ervaren als een mooie en sfeervolle stad (het oude centrum dan met name). Het is er echter heel vochtig warm. Even voor de saunagangers onder ons: stel je voor in je kleren voortbewegend in de opwarmsauna/caldarium van rond de 40 graden, voortdurend aangevallen door zwermen muggen en de kamers van de hostels 2 bij 2 waarbij airco niet is weggelegd voor de backpackers en je op het bed moet staan om de deur te kunnen openen. Wij hebben een redelijke vergelijking kunnen doen van verschillende hokjes, aangezien we bijzondere ervaringen gehad hebben. Over het algemeen was er keuze genoeg. De gemene deler is dat de kamers allemaal 2 bij 2 of 2 bij 3 zijn, zonder ramen (uitkomend op de straat), enorm duur, met een redelijk werkende ven en vriendelijke hostelhouders waarmee echter niet te onderhandelen valt. Daarbinnen was de keuze of 'verrassing' bij slapen gaan: bedompte kelderlucht, flikkerende lamp (soort kortsluiting makend) een halve meter boven mijn hoofd met een stapelbed waarbij ik geplet lag tussen matras en plafond, een nest met vliegende mieren achter het bed en de hele kamer onder de 'huisdieren' waarbij we uitzicht hadden door een gat in de muur op het washok zonder dak. Het was een hele geruststelling dat zowel de draaiende wasmachine als droger een plasticje eroverheen hadden liggen toen er een enorme regenbui kwam.... Nou vraag ik jullie... Waarover zal ik hebben gedroomd?... Daarnaast heeft Cartagena een mannenvolk apart. Nu ben ik qua directheid van de Hollandse bodem wel wat gewend, maar stond wel even met mijn oren te klapperen toen een man me woest sensueel aankeek en zei:'tu quieres negro' (jij wilt zwart) met een kusgebaar als slot, Miranda complimenten krijgt op straat over haar boezem en een straatmannetje woest dansend met swingende heupbewegingen achter ons aan hupte luid roepend 'carne, carne, carne'= vlees... En dan laat ik me nog niet eens uit over het voortdurende gefluit en ander spaans gebrabbel wat je voortdurend om je heen hoort... Tsja, het is geen gewelddadige stad, maar de mannen zijn wel duidelijk laten we maar zeggen haha

We hebben een tour gedaan in de stad, waarbij we het fort: Castillo de San Felipe de Barajas en de monastry: Convento de la Popa hebben bezocht. Het fort is in 2 delen gebouwd. Het eerste fort was klein en ontworpen door een Hollander, de tweede later over de hele berg gebouwd door de Spanjaarden. Het fort is nooit ingenomen en dit kwam vooral doordat er een enorm tunnelnetwerk onder ligt voor bevoorrading, spionage en vluchtmogelijkheden. Het is met name gebouwd om de stad te beschermen tegen piraterij. De monastry ligt hoog (150 m) op een berg, waarvan je een mooi wijds uitzicht hebt. Er wonen nog steeds monniken. Om de berg op te komen moet je langs een weg met sloppen. Geheel bewaakt door politie bij elke bocht, maar toch beroemd en berucht vanwege de gevaarlijkheidsgraad... Blijft toch bijzonder dit 'veiligheidssysteem'. Dit was dan ook de reden voor het nemen van een tour in plaats van 'tour-op-eigen-houtje'. We hadden meteen vrienden gemaakt met onze gids... NOT! Hij legde alleen zaken uit in het spaans, terwijl hij het ook in het engels zou moeten doen. We zijn toen naar de bookingsagent gegaan die toevallig naast hem stond en vroegen of het nog in het engels kon. Die dame riep uit dat dat ook zo hoorde en dat de gids dat moest doen. Vanaf dat moment was zijn ego gekrenkt en gunde hij ons geen blik waardig meer. Hij probeerde ons nog een keer stoïcijns langs ons heen kijkend iets uit te leggen, maar zat totaal verkeerd met de uitspraak van een woord waardoor we het niet begrepen. Een andere gids sprong bij en dat was de druppel... De gids beende weg en Miranda zag groen van irritatie dat we geen waar voor ons geld zouden krijgen. Lekker rebels heeft ze uitgebreid de groep meegekregen in het onrecht en toen zoetsappig haar excuses gemaakt aan de gids voor al wat we verkeerd gedaan zouden hebben opdat hij ons ook een goede tour zou geven. Dit, met de groepsdruk van steun, maakten dat we bij alles apart en als eerste de uitleg in het engels kregen... Haha ;-) We zijn ook bij Las Bovedas geweest; 23 kerkers gemaakt in de 15 meter dikke stadsmuur. Vroeger werden deze ruimtes gebruikt voor opslag, later voor gevangenissen en nu zijn er winkeltjes in gevestigd met handgemaakte troepjes van indigenous people. Uiteraard ook prachtige zaken zoals de tassen waar Miranda haar hart aan heeft gegeven. Het grappige is dat er ook grote zwarte negerinnen in Afrikaanse outfits rondliepen met fruit balancerend op het hoofd. De mensen in Colombia zijn allemaal zo vreselijk verschillend. Verschillende Europese landen hebben Colombia gekoloniseerd en daarbij uiteraard ook slavernij gehad. Daarnaast zijn troepen indigenous people door het land getrokken en hebben ook hun sporen achtergelaten en vermengd. Miranda´s quote: ´zo divers de mensen van Colombia, zo divers de straathonden´ (zeker niet oneerbiedig bedoeld, maar wel degelijk interessant!).

De Volcan de Lodo El Totumo was een voorbeeld van dat je ´ook van de reis ernaartoe moet genieten´. Eerst lopen naar de bushalte (is al lastig als er nergens bushaltes zijn en je gewoon maar ergens langs een drukke weg moet gaan staan in de hoop dat de juiste bus toevallig die dag door die straat rijdt), vervolgens in een gammel bus-je gesprongen die ons naar het centraal station bracht waar we de bus moesten zien te vinden naar een plaatsje vlakbij de vulkaan. In de lonely planet stond dat je voor COP 3000 anderhalf uur in de bus zou moeten zitten en vragen of je afgezet kan worden bij een benzinepomp.... hmmm.... Goed, wij op zoek naar die bus.... Nu is ons spaans steeds beter, dat wil zeggen, we kunnen nu meerdere woorden achter alkaar plakken waardoor er een zin uitkomt zonder rekening houdend met grammatica of verschillende tijden. Van links naar rechts, van buiten naar binnen en van bedrijfje naar bedrijfje. Begeleid door een buschauffeur die we uit zijn bus getrokken hadden, door een tassendrager/ schoonmaker, door een verveeld uitziende luie politieagente en door het huppende ´carne, carne´mannetje, waren we uiteindelijk... weer terug bij af (dat wil zeggen bij een busaanbieder waar we COP 10000 moesten betalen i.p.v. die COP 3000. Dus zijn we maar naar een afvalveldje gelopen waar groente werd verkocht en hebben we het aan de lokale bevolking gevraagd. Even later zaten we in een schreeuwerige, met parfum besproeide en kitcherig beklede lokale bus op naar de vulkaan! Een poster van moeder Maria wapperend boven ons hoofd en goed oplettend voor de benzinepomp ergens in de middle of nowhere... Een dikke 2 uur later hadden we eindelijk de benzinepomp in zicht, werden we uitgeladen en direct bestormd door de brommerjongens die ons wel wilden brengen naar de vulkaan. Ja, Miranda is daar altijd wat makkelijker in dan ik... Er schiet dan weer van alles door mijn hoofd, maargoed ze gingen al snel onderhandelen over geld dus vooruit dan maar. Allebei achterop op een brommertje en gelukkig reed mijn jochie niet zo hard zodat ik ook Miranda nog een beetje in de gaten kon houden achter me haha Aangekomen bij de vulkaan, was het alweer 4,5 uur later dan dat we vertrokken waren... We hebben eerst empenadas met kaas gegeten (soort grote kaassoufle) en toen de uitdaging aangegaan. Het is hilarisch... je kleed je uit, geeft je spullen af aan de ´bewaker´ en klimt in bikini gewapend met fototoestel de 15m hoge zandbult a la mierenhoop op via een houten trappetje. Vervolgens kom je boven en zie je een gat, waarin allemaal toeristen en Colombianen in de modder liggen te kwakken. Boven bij het gat staan twee Colombianen enthousiast foto´s te maken met wel 10 camera´s aan 1 arm bungelend. Goed... Gewoon maar meegaan in de gekte... Voorzichtig het houten trapje af de modder in... Het voelt warm, dik en stevig maar toch kan je er niet in zwemmen of lopen. Ik werd aan mijn arm door de modder gesleurd waar iemand me gezicht insmeerde, vervolgens werd ik aan mijn been getrokken en op mijn rug gelegd om gemasseerd te worden. Ik probeerde mijn hoofd een beetje op te houden om te zien wat er zou gaan gebeuren, maar die werd zo in de modder geduwd. Eigenlijk lag het wel lekker, alsof je op een bed lag. Ik zakte niet weg en kreeg zowel voor als achter een goede stevige massage, terwijl er om me heen allemaal mensen lagen te spetteren. Na de massage werd ik weer aan een been naar de ´chill-out´ getrokken en zodra je eruit wilde was daar ook een mannetje voor om je eruit te duwen, aangezien de eerste tree van het houten trappetje ongeveer op borsthoogte was. Dat mannetje moet erg van zijn pushbaantje gehouden hebben, want hij deed het met ´passie´. Laten we zeggen dat hij zijn eigen benefits wel regelde toen hij me uit de modder ´hielp´. Dus Miranda was voorbereid op grijphandjes toen ze na mij ging haha Bovenaan gekomen krijg je je camera weer terug en glibber je de vulkaan af richting het meer waarin je wordt afgespoeld door vrouwtjes met plastic bakjes. Een klein jochie poetst de slippers totdat er geen modderspetter meer te zien is. Uiteraard is het daarna paytime... Na het circus moesten we opschieten, want de laatste bus zou rond 14.00 a 15.00 gaan bij het benzinestation... Dus huppa omgekleed en weer een brommerjochie gescharreld (helaas was er maar 1, dus dan maar met ons drieen op de brommer ;-) ) en een kwartier later stonden we netjes op de bus te wachten... en wachten... en wachten... Best warm zo in de volle zon, dus zijn we toch maar op iemands tuinmeubilair geploft met zowel links als rechts en tegenover ons verschillende soorten muziek knallend uit speakers om elkaar te overtreffen. Daarbij hing er een straalbezopen Colombiaan, jochie, aan mijn zij die heel lief bedoeld zijn laatste stompje sigaret aanbood en rechts van me iemand mijn aandacht probeerde te trekken met steeds zwoelere kus-uitdrukkingen... Ja, daar zit je dan... Busje komt zo, busje komt echt hopelijk zo... En jahoor, een uur later was dan toch nog de bus er! In de bus raakte Miranda gezellig aan de praat met de kaartjesverkoper die een kwartier later alles met haar wilde delen... marihuana, alcohol, cocaine en zelfs een privé ritje naar het hotel als iedereen was afgezet... Oh ja, het praatje begon met het feit dat hij net opa was geworden; wat Miranda wel niet losmaakt bij mensen hihi ;-)

Al met al hebben we leuke dingen gedaan in Cartagena, maar zijn toch eerder vertrokken door de klamme hitte. We zijn niet naar de eilanden geweest, omdat ik nog steeds blaren verbrand was... Op naar het mysterie in de jungle... Waar we zoveel over gehoord hebben... Avontuurlijk, actief, prachtig en tegelijk ook wel ´el infierno verde´ (groene hel) genoemd...