Prachtige natuur in Uttarakhand

Namaste vanuit Shimla! Hier gaat het nog steeds goed met zonnig weer en (even aftikken) er zijn tot op heden nog geen vreemde of gevaarlijke dingen gebeurd (alle eer naar Mehthab ;-)) Ik vind het leuk als jullie reacties plaatsen op mijn blog, dank je wel!

Na een dollemans rit in de tuktuk waarbij we verschillende kleine botsinkjes hadden (zie het als kusjes in het verkeer) en we als een mier in een mierenhoop naar onze bestemming gingen, kwamen we dan aan bij een bus die gewoon ergens langs de kant van een klein straatje geparkeerd stond... onze nachtbus... totaal geen busstation, parkeerplaats, bordje of iets te bekennen. Dit hadden we nóóit zelf weten te vinden... De bus vertrok gelukkig uiteindelijk een uur te laat, waardoor wij ruim op tijd waren. Uiteraard had onze ‘betrouwbare bejaarde man’ dubbele stoelnummers verkocht en kwamen we van de ene discussie in de andere. Gelukkig werd dat snel geregeld door de bijrijder die ons andere stoelen gaf met de garantie dat we niet meer op hoefden te staan voor anderen midden in de nacht. Pfff, here we go to Nainital. Gelegen in een andere provincie: Uttarakhand. De nachtbus rit was vreselijk. Als ingevroren en ingeblikt voer voor de muggen hobbelden we naar het noorden, waar we uitkwamen bij een schattig hillstation; gebouwd rondom een prachtig groen vulkanisch meer: Naini Lake. Al gauw hadden we een guesthouse gevonden in Tallital (Lake’s Foot) en hebben we wat gerust en ontbeten. Daarna zijn we het hillstation gaaan verkennen. Het was gelegen in een dal met het groene meer in het centrum, beboste bergen aan alle zijden tegen een strak blauwe lucht. Een plaatje... We hebben de oostzijde promenade (the Mall) gewandeld heerlijk in het zonnetje en kwamen uit bij het noorden van het meer (Mallital) waar een groot memorial recreation ground (the Flats) lag, wat moet doen herinneren aan een ramp in 1880. Door een landslide werd een volledig hotel en 150 mensen begraven. Het is hier waar we besloten om eens wat geks te gaan doen... Irene op een paard... Horseriding! Nu heb ik natuurlijk wel wat ervaring... In de brugklas op een shetland pony van een vriendinnetje, waarbij ik eraf hobbelde toen deze in draf het beblubberde weiland doorcrosste en een paar jaar geleden in Nepal in de Himalaya gebergten toen ik doodziek ijlend in vijfdelig joggingpak kostuum gehezen op een pony de laatste dag naar de top moest omdat ik niet meer in staat tot lopen was (laat staan tot de teugels vast te houden). Beiden zonder zadel, dus dit moest een eitje zijn toch? Daarnaast ook nog eens op een kameel, ezel en olifant gezeten. Hoe moeilijk kan een paard dan zijn? Dus vol ervaring en met een buik vol spanning en zenuwen klom ik dan op dat hoge dier. Doodeng natuurlijk haha De tocht was prachtig, een paar uur door het bos waar we van uitkijkpunt naar uitkijkpunt gingen. Van lover’s & suicide point (interessante combinatie) naar Tiffin Top en Land’s End. Gelukkig leidde op de heen weg een paardenmannetje het paard door ernaast te lopen en het halter vast te houden, op de terugweg heb ik voornamelijk zelf gereden! Leunend achterover, handen aan de teugels en mijn voeten stevig in de ijzers, reed ik dan echt paard. Ik kreeg echt dat ritme te pakken, zo trots als ik was! Niet doorvertellen dat het allemaal stapvoets was in een bekend spoor voor die paarden, met 2 paarden mannetjes als backup... Sssst ;-) Na het paardrijden liepen we met O-benen de berg af langs een mooi wandelpad en lieten we ons decadent naar de overkant van het meer roeien in een kleurrijke kano. Inmiddels was het een beetje koud op het water, maar dat mocht de pret niet drukken. Een bootje op het water, met de wind in je gezicht en prachtige natuur om je heen, is altijd genieten. Op die kou hadden we al snel een oplossing gevonden... een flesje rum en coke in het plaatselijke café, doet wonderen ;-)

Met de local bus naar Ramnagar om vanuit daar een safari te doen naar het Corbett Tiger Reserve! Fingers crossed voor het zien van tijgers! Alleen even die local bus overleven (ook daar heb ik al de nodige ervaring mee, zie voor een sappige beschrijving het reisverslag ‘whahaha en blehhh’ op mijn blog van mijn eerste reis naar India )... En dat met zoveel spierpijn in rug, kont en knieën... Echt respect voor alle paardrijders!

De rit was heerlijk! 3,5 uur, bij het raam, met de wind in het gezicht zodat ik niet autoziek werd en een prachtig landschap om van te genieten. De beenruimte was aardig en de bus maakte af en toe een stop om de benen te strekken en te toiletteren. We betaalden nog geen 2 euro en het was een ervaring op zich. Wel moest ik gefocussed blijven om af en toe mijn raampje op tijd dicht te schuiven om de spetters en slierten buiten te houden van de local voor me die uit het raam hing met vlagen, maar dat houdt je scherp ;-) Aangekomen in Ramnagar, kwamen we erachter bij de receptie van het national park dat we online de safari’s moeten boeken. Geweldig! India gaat snel vooruit, dacht ik. Op naar een hotelletje met wifi om dat even snel te regelen... Uiteraard niet te vinden... Wifi? Wat is dat? Een internetcafé dan misschien? Na een poos zoeken, 1 internetcafé gevonden in het plaatsje. Zowaar met wifi! Corbett Tiger Reserve is het eerste national park in India, opgezet in 1936, vernoemd naar een tiger hunter Jim Corbett en opgedeeld in 5 zones (Bijrani, Dhikala, Domunda, Jhirna en Sonanadi). Het is niet precies bekend hoeveel tijgers er leven, want ze worden niet gevolgd. Ongeveer 175 tijgers. Uiteraard zijn er ook andere dieren te zien zoals wilde olifanten, verschillende herten, beren, krokodillen, apen en heel veel verschillende soorten vogels. Daarbij is de natuur prachtig! Je kunt dagtrips boeken voor 4 zones, maar voor Dhikala moet je ook minimaal 1 nacht in het park verblijven. Deze zone gaat diep het national park in. Uiteraard is de kans op het spotten van tijgers dáár juist het grootste. Enthousiast gingen we online om een safari te boeken... Hier had ik zo naar uitgekeken! De groter was de teleurstelling om te ontdekken dat t/m eind mei álles volgeboekt was! Dit kon niet waar zijn! We belden een mannetje van ons guesthouse (Anand hotel, prima hotel met lekkere keuken) voor hulp (die hadden we al aan ons geplakt toen we de bus uitstapten). Hij kon het niet veranderen... Safari’s kunnen een maand van te voren geboekt worden en dat wordt dus ook enthousiast gedaan! Mijn gezicht ging al in de oorwurm houding en ik wilde al weer vragen stellen over de bus naar de volgende bestemming toen de man met een ‘but’ kwam... Normaal hou ik niet van het woord ‘maar’... Nu was het uiterst welkom ;-) Er was stiekem nog een zesde zone, die niet door de government opengesteld was voor booking. Er was 3 dagen geleden een gevecht geweest tussen 2 tijgers en het gebied moest eerst gescreend worden op ‘aantrekkelijkheid voor toeristen’ voordat het de markt op zou gaan (lees online booking). Het was goedkoper en we konden de volgende dag vertrekken voor een 5 uur durende safari. DOEN! Ook al was de kans misschien kleiner op het spotten van wild, dan waren we in ieder geval in het national park geweest... De safari was prachtig. Het natuurgebied is heel mooi, rustig en vol met enorme prachtige bomen. We hebben helaas geen tijgers gezien, maar volop genoten van het rijden in de open jeep, de natuur, de rust en het wild wat we wel gezien hebben zoals veel verschillende mooie vogels, herten en everzwijnen.

Na de safari hebben we gezellig thee gedronken en vertelde de gids (Mohd Ikram +91-9837334935 topper en spreekt redelijk Engels!) dat vanaf 1 juni het bookingssysteem van de government eruit ligt voor 2 weken waarna het park sluit tot oktober in verband met de regentijd. 2 volle weken gaat er een systeem van wie het eerst komt, die het eerst maalt werken... Kansen voor ons om dus Dhikala te zien met een nachtje in het park verblijven! Spannend! We gaan zien wat de rest van onze reis gaat brengen en mochten we tijd over hebben dan komen we terug Corbett Tiger Reserve... Ik hou nou eenmaal van katten en bomen ;-) Maar nu eerst werd het tijd om onze zonden af te wassen. De volgende local bus zal ons leiden naar Har-ki-Pairi Ghat!